Η τύχη των κλεμμένων κυπριακών θησαυρών στο Μόναχο.

Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει να εκτυλίσσεται η μυθιστορηματική πορεία της ανεύρεσης των κλεμμένων πολιτιστικών θησαυρών που ολοκληρώνεται το 1997. Η κ. Χατζηττοφή, η εκκλησία της Κύπρου και λίγο αργότερα η γενική εισαγγελεία της Κύπρου συνεργάζονται με έναν αρχαιοκάπηλο τον Βαν Ράιν, ο οποίος "πούλησε" τον παλιό του συνεργάτη και κύριο προμηθευτή κλεμμένων έργων τέχνης Αϊντίν Ντικμέν. Ο Βαν Ράιν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις πληροφορίες που παρέδιδε στην κυπριακή πλευρά ζητώντας μεγάλα οικονομικά ανταλλάγματα. Τελικά έμεινε με άδεια χέρια, με πληρωμένα μόνο τα έξοδά του. Η εξέλιξη της υπόθεσης γνωστή. Μετά από υπόδειξη του Ολλανδού και μετά από παγίδα που έστησαν οι αρχές, οι οποίες σε συνεργασία με την εκκλησία της Κύπρου που εμφανίστηκε σαν αγοραστής προσφέροντας 500.000 δολάρια, συνελήφθη ο Τούρκος αρχαιοκάπηλος Ντικμέν και οι έρευνες στα διαμερίσματά του έφεραν στο φως 5.000 περίπου αντικείμενα τέχνης ανάμεσά τους και 300 περίπου από την κατεχόμενη Κύπρο. "Η επιτυχία τότε ήταν ομαδική", ανέφερε στη Ντόιτσε Βέλε η κ. Χατζηττοφή. "Ο ρόλος μου, ήταν αυτός της γόμας, δηλαδή υπήρχε η εκκλησία σαν ιδιοκτήτης και ο αρχιεπίσκοπος που μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και μου έδωσε την άδεια για το μεγάλο ρίσκο της συνεργασίας με λαθρεμπόρους και την αστυνομία. Υπήρχε ο ρόλος μου σαν επίτημη εκπρόσωπος του Υπ. Εξωτερικών το οποίο ενημέρωνα για τις ενέργειές μου. Αυτή η συνεργασία οδήγησε και στην επιτυχία. Από το 1997 και μετά παύει να υπάρχει σωστός συντονισμός και συνεργασία μεταξύ εκκλησίας της Κύπρου, του υπ. Εξωτερικών της γενικής εισαγγελείας, του P.I.O. και του τμήματος αρχαιοτήτων με αποτέλεσμα οι θησαυροί να βρίσκονται ακόμη στο Μόναχο.

Η κ. Χατζηττοφή ασκεί κριτική στην στρατηγική που ακολούθησε ο πρώην γενικός εισαγγελέας κ. Μαρκίδης: "Η τακτική που επέλεξε δηλαδή να επιστραφούν διακρατικά οι θησαυροί μας και η επιλογή που έκανε να μην ενημερώνει την εκκλησία, να μην ενημερώνει την υπόλοιπη κυβέρνηση ή τους άλλους φορείς, δεν ήταν σωστή. Κανένας μας δεν γνώριζε τί ακριβώς συνέβαινε στο σημείο που ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πλήρωνε Γερμανούς νομικούς συμβούλους, οι οποίοι απλώς παρακολουθούσαν το θέμα. Δηλαδή παρακολουθούσαν τί έκανε η Κύπρος για λογαριασμό της εκκλησίας της στη Γερμανία. Αυτό ήταν τεράστιο λάθος".

Τον Φεβρουάριο του 1998 ημερομηνία διεξαγωγής των προεδρικών εκλόγών στην Κύπρο ο κ. Μαρκίδης σκεφτόταν το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα. Σύμπτωση ή όχι το ίδιο διάστημα η γερμανική αστυνομία σχεδίαζε να κάνει εφόδους σε σπίτια αρχαιοκαπήλων στη Γερμανία. Η γερμανική αστυνομία έλαβε μήνυμα από την εισαγγελεία της Κύπρου και τις αστυνομικές της αρχές για να καθυστερήσει τις έρευνες. Οι κυπριακές αρχές δεν έδωσαν εξηγήσεις και ζητούσαν οι έρευνες να διεξαχθούν μεταξύ της πρώτης και δεύτερης εβδομάδας των κυπριακών εκλογών.

Τα ερωτήματα στην υπόθεση είναι πάρα πολλά και αναπάντητα. Τί έκανε η τουρκοκυπριακή πλευρά για να προστατεύσει τους θησαυρούς από τη λεηλασία. Τί έκανε η Τουρκία αφού από εκεί πέρασαν τα περισσότερα αντικείμενα. Τί έκαναν τα τελωνεία των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας; Τα ΗΕ δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί ολιγώρησε η ελληνοκυπριακή πλευρά;