Μια βόλτα με το μετρό της Μόσχας

Η στάση Ρουμγιάνζεβο είναι ένας από τους δύο νεότευκτους σταθμούς του υπόγειου σιδηροδρόμου της Μόσχας, που διαθέτει πλέον 200 στάσεις. Εμφανής είναι εδώ η καλλιτεχνική επιρροή από το ρεύμα του Νεοπλαστικισμού με θεμελιωτή τον ολλανδό ζωγράφο Πιέτ Μοντριάν, οπαδό της ελλειπτικής αποτύπωσης με οριζόντιες και κάθετες γραμμές. Αυτές συνδυάζονται εδώ με στιλπνό ατσάλι και γυαλισμένη πέτρα.

Για το μοντέρνο στυλ του ξεχωρίζει και ο σταθμός Τροπάργιοβο, ο οποίος κατασκευάστηκε το 2014. Οι ευμεγέθεις κατασκευές από επιχρωμιωμένο μέταλλο κάνουν τον συγκεκριμένο σταθμό αγαπημένο μοτίβο για φωτογράφους. Όπως και σε άλλους καινούριους σταθμούς έτσι και εδώ δεν υπάρχουν κιγκλιδώματα, κάτι που συνιστά απόλυτη εξαίρεση στον ιστορικό υπόγειο σιδηρόδρομο της Μόσχας.

Την περίοδο που διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και στο διάστημα των πολιτικών συγχύσεων που ακολούθησε εξακολουθούσαν να κατασκευάζονται νέοι σταθμοί του μετρό. Το βάρος δινόταν στη λειτουργικότητα με τη διακόσμηση να μένει στο περιθώριο. Στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1970 κυριαρχούσαν απλές αρχιτεκτονικές φόρμες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο σταθμός Κουζνέτσκι Μοστ που άνοιξε το 1975.

Οι μεγαλοπρεπέστεροι σταθμοί κατασκευάστηκαν την περίοδο της κυριαρχίας του Στάλιν. Περίτεχνες κατασκευές, λεπτομερώς σχεδιασμένα μωσαϊκά και δαπανηρά έργα ζωγραφικής κοσμούν τους σταθμούς της εποχής. Φυσικά κυριαρχούν τα σοσιαλιστικά μοτίβα με στρατιώτες, εργάτες και γεωργούς. Οι πίνακες στον σταθμό Κιέβσκαγια απεικονίζουν καθημερινές σκηνές από την ουκρανική ύπαιθρο.

Οι σταθμοί του μετρό της Μόσχας είναι εντυπωσιακοί και πάνω από το έδαφος. Θολωτά κτίσματα σαν κι αυτό συναντώνται συχνά κυρίως στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας. Ο συγκεκριμένος σταθμός, το Παρκ Κουλτούρι, είναι από το 1950 ένας σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος με πολύ έντονη επιβατική κίνηση.

Το μετρό δεν είναι μόνο το γρηγορότερο και πιο αξιόπιστο συγκοινωνιακό μέσο στη Μόσχα, αλλά συχνά τόπος συναντήσεων και κοινωνικής συναναστροφής. Η εικόνα φίλων, ζευγαριών ή επαγγελματικών συνεργατών να συζητούν είναι πολύ προσφιλής. Αυτό ισχύει βεβαίως και για τον σταθμό Μαγιακόφσκαγια, που άνοιξε το 1938 και είχε χρησιμοποιηθεί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως καταφύγιο.

Αυτό το φωτεινό «Μ» είναι το σήμα κατατεθέν του μοσχοβίτικου μετρό. Οι σταθμοί του βρίσκονται πολλές φορές σε απόσταση αρκετών χιλιομέτρων μεταξύ τους. Ο υπόγειος της ρωσικής πρωτεύουσας εξυπηρετεί καθημερινά περί τα οκτώ εκατομμύρια επιβάτες.