Χέλμουτ Σμιτ: Πάθος για την πολιτική και την μουσική

Ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ δεν φοβόνταν την αντιπαράθεση ακόμα και με πολύ νεότερούς του. Οι γνώσεις του ήταν εντυπωσιακές, οι πολιτικές του αναλύσεις ακριβείς, οι απόψεις του για την παγκόσμια πολιτική διαβάζονταν με ιδιαίτερη προσοχή από πολλούς γερμανούς. Η γνώμη του είχε μέχρι το τέλος μεγάλο ειδικό βάρος στην γερμανική κοινωνία και όχι μόνο.

Ο μικρός Χέλμουτ Σμιτ ήταν φιλόδοξος, γεγονός που οφείλεται ίσως και στον πατέρα του που ήταν δάσκαλος. Η αγαπημένη του συμμαθήτρια ήταν η Χανελόρε (Λόκι), την οποία θαύμαζε. Οι δυό τους πήγαιναν στην ίδια τάξη, στο ίδιο σχολείο. Τελείωσαν το Λύκειο το 1937.

Το 1942 ο Χέλμουτ Σμιτ παντρεύεται την παιδική του αγάπη. Μέχρι το θάνατο της Λόκι το 2010 παραμένουν αχώριστοι. Το 1941 ο Χέλμουτ Σμιτ πολεμά στο ανατολικό μέτωπο, ενώ τον Απρίλιο του 1945 αιχμαλωτίζεται από τους Βρετανούς. Ως φοιτητής πια, γίνεται μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) το 1946.

Μέσα σε λίγα χρόνια ο πολιτικός Χέλμουτ Σμιτ ανεβαίνει στην ιεραρχία των σοσιαλδημοκρατών. Ειδικότητά του οι παθιασμένες ομιλίες που συνεπαίρνουν το ακροατήριο, όπως εδώ σε συνέδριο της νεολαίας του κόμματος το 1968. Δεν φοβάται την αντιπαράθεση με τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και μέλη του κόμματός του.

Ως ειδικός σε ζητήματα συγκοινωνιών και άμυνας ο Χέλμουτ Σμιτ αποκτά γρήγορα τη φήμη του αποφασιστικού πολιτικού. Την άνοιξη του 1962 διακρίνεται, ως τοπικός υπουργός Εσωτερικών, στη διαχείριση των πλημμυρών στην βόρεια Γερμανία, που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες πολίτες. Δύο χρόνια αργότερα γίνεται το δεξί χέρι του Βίλι Μπραντ στον προεκλογικό αγώνα για τις γερμανικές εκλογές

Στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο στη Βόννη αισθανόταν σαν στο σπίτι του. Εδώ ορκίστηκε το 1974 καγκελάριος. Μια συγκινητική στιγμή για έναν πολιτικό, ο οποίος σπάνια έδειχνε δημόσια τι αισθανόταν. Όταν την 1η Ιουλίου του 1999 η βουλή συνέρχονταν για τελευταία φορά στη Βόννη πριν μεταφερθεί στο Βερολίνο ο Χέλμουτ Σμιτ είχε ήδη παραιτηθεί από βουλευτής.

Στα ταξίδια του ως καγκελάριος ο Χέλμουτ Σμιτ συνοδεύονταν πάντα από τη γυναίκα του Λόκι. Και οι δύο ενδιαφέρονταν να γνωρίσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τον πολιτισμό της χώρας που επισκέπτονταν. Στο Πεκίνο το 1975 είδαν από κοντά την «Απαγορευμένη Πόλη».

Δεν του άρεσε τα ντύνεται όπως όλοι οι άλλοι πολιτικοί με μαύρο κοστούμι, μιας και η ομοιομορφία του θύμιζε στρατιωτικές στολές. Ακόμα και σε συνόδους των G7, όπως εδώ το 1980 στη Βενετία, προτιμούσε τα ανοιχτόχρωμα κοστούμια. Οι γραβάτες ήταν πάντα επιλογή της συζύγου του.

Ώρες ολόκληρες μπορούσε να παίζει σκάκι με τη γυναίκα του Λόκι. Δίπλα στη σκακιέρα υπήρχε πάντα το παραδοσιακό βορειογερμανικό τσάι με την ζάχαρη και την σαντιγί. Για τον Χέλμουτ Σμιτ το σκάκι ήταν πνευματική άσκηση, αλλά και χαλάρωση.

Το πιάνο σήμαινε πολλά για τον Χέλμουτ Σμιτ. Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική είχε επιτέλους τον χρόνο που ήθελε για το αγαπημένο του μουσικό όργανο. Σε μια συναυλία το 1983 στην Ζυρίχη εμφανίστηκε ακόμα και ως σολίστ. Στους φίλους του συγκαταλέγονταν διάσημοι μουσικοί όπως ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και ο Γιούστους Φραντς.

Η αποχώρηση από την πολιτική ήταν η απαρχή πολλών άλλων δραστηριοτήτων για τον Χέλμουτ Σμιτ. Το 1983 αναλαμβάνει συνεκδότης της εβδομαδιαίας γερμανικής εφημερίδας Die Zeit. Γράφει βιβλία και άρθρα για σειρά πολιτικών ζητημάτων. Οι απόψεις και αναλύσεις του ενδιαφέρουν πολλούς ανθρώπους σε διεθνές επίπεδο, κυρίως όμως τους νέους.

Στο πορτρέτο του πρώην καγκελάριου στην καγκελαρία, ο Χέλμουτ Σμιτ απεικονίστηκε από τον ανατολικογερμανό ζωγράφο Μπέρναρντ Χάιζινγκ με ένα τσιγάρο στο χέρι. Ο Χέλμουτ Σμιτ ήταν καγκελάριος από το 1974 μέχρι το 1982.