40 χρόνια Κέντρο Πομπιντού

Το τέταρτο διαμέρισμα του Παρισιού βρίσκεται στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας. Τον 19ο αιώνα εδώ βρισκόταν η κεντρική αγορά φρούτων και λαχανικών που προμήθευε όλο το Παρίσι. Στα μέσα της δεκαετίας του 60 πολλά παλιά κτίσματα κατεδαφίστηκαν στην περιοχή του Μπομπούρ (Beaubourg) και στη θέση τους άρχισε η κατασκευή του εμπορικού κέντρου Les Halles καθώς και του Κέντρου Ζωρζ Πομπιντού.

Λίγους μήνες μετά τις προεδρικές εκλογές του 1969 ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού ανακοίνωσε την ανέγερση ενός Κέντρου Πολιτισμού που θα εστίαζε στη σύγχρονη τέχνη. Στόχος του ήταν ο συγκερασμός πολλών τεχνών κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι έγινε σημείο αναφοράς για τα εικαστικά, το σινεμά αλλά και τη λογοτεχνία και τη μουσική.

Για πρώτη φορά στη Γαλλία διεξήχθη διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανάθεση του σχεδιασμού του φιλόδοξου κέντρου. Συμμετείχαν σημαντικά ονόματα της σύχγρονης αρχιτεκτονικής, ενώ ξεχώρισε το πρωτοποριακό σχέδιο των Ρέντσο Πιάνο (φωτογραφία) και Ρίτσαρντ Ρότζερς. Πηγή έμπνευσής τους ήταν η δημοκρατική ιδέα και η ανάγκη δημιουργίας ενός χώρου πολιτισμού για όλους τους πολίτες.

Το Κέντρο Πομπιντού κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 και 1977. Το εργοτάξιο κάλυπτε περί τα 18.000 τ.μ. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ως επί το πλείστον ήταν το γυαλί και το ατσάλι. Η φωτογραφία είναι από το 1975.

Σπάνια μια βόλτα πάνω σε κυλιόμενη σκάλα έχει τόσο ενδιαφέρον όσο στη συγκεκριμένη φουτουριστική σκάλα του Κέντρου Πομπιντού. Μοιάζει με τούνελ ή σωλήνα, καλύπτεται από γυαλί και προσφέρει μια μοναδική θέα σε όλο το Παρίσι αποζημιώνοντας ακόμη και τους πιο απαιτητικούς επισκέπτες.

Μπροστά από το Κέντρο Πομπιντού απλώνεται μια μεγάλη, πλακόστρωτη πλατεία με καφέ, παλαιοπωλεία και καταστήματα second hand. Πολλοί Παριζιάνοι αλλά και τουρίστες κάνουν εδώ μια στάση για διάλειμμα. Ο σχεδιασμός του προαύλιου χώρου ήταν επίσης συνειδητή επιλογή των αρχιτεκτόνων στο γενικότερο πλαίσιο του ανοίγματος της τέχνης στους πολίτες.

Βασική φιλοδοξία του Κέντρου Πομπιντού ήταν να φέρει στο Παρίσι αέρα Νέας Υόρκης. Εκεί στεγάστηκε εξαρχής το Εθνικό Μουσείο Σύχγρονης Τέχνης. Για τους συντηρητές έργων τέχνης ήταν ένα δύσκολο έργο, δεδομένου ότι η απουσία μπετόν αλλά και το υπερβολικό φως που έλουζε από παντού το κτήριο έθετε πρόσθετα εμπόδια για το στήσιμο και τη συντήρηση των εικαστικών συλλογών.

Το 2019 άνοιξε στην πόλη Μετς της Λωραίνης το πρώτο γαλλικό παράρτημα του Κέντρου Πομπιντού. To φουτουριστικό κτήριο σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Σιγκερού Μπαν. Τα περισσότερα έργα που φιλοξενεί είναι δάνεια από το Κέντρο Πομπιντού του Παρισιού. Στόχος της νέας διοίκησης είναι επίσης η «αποκέντρωση» του γαλλικού πολιτισμού.

Πέρα από τα γαλλικά σύνορα, ένα τρίτο παράρτημα έχει ανοίξει στη Μάλαγα της Ισπανίας. Το πολύχρωμο κτίσμα σχεδιάστηκε από τον γάλλο αρχιτέκτονα Ντανιέλ Μπουρέν. Στο παρελθόν στο ίδιο σημείο βρισκόταν ένα ισπανικό εμπορικό κέντρο που όμως έκλεισε λόγω χρεοκοπίας.