Η Αθήνα περιμένει από του Ολυμπιακούς τη βελτίωση της εικόνας της στα διεθνή ΜΜΕ.

«Πόλεις που διοργάνωσαν ολυμπιακούς αγώνες και ΜΜΕ», ήταν ο τίτλος επιστημονικού συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε το Σαβατοκύριακο στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, πόλης που είναι και η ίδια υποψήφια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Στο επίκεντρο του συνεδρίου εξετάστηκε κατα πόσον οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της πόλης στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης. Στην εκδήλωση από ελληνικής πλευράς συμμετείχε η κ. Ρόη Παναγιωτοπούλου, καθηγήτρια στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μίλησε και στην Ντόιτσε Βέλε για τον πολύ σημαντικό ρόλο που παίζουν οι αγώνες στη διαμόρφωση μιας διαφορετικής εικόνας για την Ελλάδα.

«Περιμένουμε να μας δουν διόμιση δις τηλεθεατές», ανέφερε η κ. Παναγιωτοπούλου. Οπως καταλαβαίνετε η εικόνα μιας πόλης και η εικόνα μιας χώρας είναι πολύ σημαντική. Η Ελλάδα δεν είναι μια μεγάλη χώρα που θα μπορούσε να προβάλει μόνη την εικόνα της προς τα έξω. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι οι ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν από την Ολυμπία . Αισθανόμαστε λοιπόν πολύ περήφανοι και πολύ κοντά στα ιδεώδη του Ολυμπισμού και νομίζουμε ότι μπορούμε να προβάλουμε μια άλλη εικόνα των αγώνων: τους αγώνες με ανθρώπινο μέτρο που έλεγαν οι αρχαίοι, τους αγώνες που δεν έχουν γιγαντισμό και εμπορευματοποίηση – έτσι ελπίζουμε τουλάχιστον – και νομίζουμε ότι θέλουμε να δώσουμε μια εικόνα της Αθήνας πρωτίστως αλλά και όλης της Ελλάδος σαν μιας χώρας που ξαναγεννιέται, που ακολουθεί τη Δύση, που έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου».

Η εικόνα της χώρας μας στα γερμανικά, αλλά και σε άλλα ξένα ΜΜΕ αναφορικά με τους αγώνες είναι αρνητική. Πολύ συχνά ασκείται κριτική στις μεγάλες καθυστερήσεις που σημειώνονται στην πορεία των έργων και εκφράζονται αμφιβολίες για την επιτυχή διοργάνωση της ολυμπιάδας.

«Είναι αλήθεια», συνεχίζει η Ελληνίδα επιστήμων. «Η εικόνα της Ελλάδας είναι μάλλον αρνητική σε όλα τα μέσα. Υπάρχουν δύο λόγοι: ο ένας είναι ότι όντως τα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες ξεκίνησαν με καθυστέρηση δύο ετών και ο άλλος ότι υπήρχαν καθυστερήσεις από τη δική μας δυσκολία να λάβουμε αποφάσεις. Ετσι λοιπόν οι ξένοι που βλέπουν τη χώρα μικρή να δυσκολεύεται να ξεκινήσει, θεωρούν ότι όλα πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα. Δεν είναι όμως έτσι. Κάθε χώρα έχει δική της κουλτούρα και το δικό της τρόπο οργάνωσης. Εγώ πιστεύω ότι τους τελευταίους μήνες η Αθήνα έχει κάνει έναν άθλο, αρχίζει να αλλάζει».

Η άσκηση κριτικής είναι μια πολύ εύκολη υπόθεση υποστηρίζει η κ. Παναγιωτοπούλου γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος:

«Νομίζω ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή κάνει μια γιγάντια προσπάθεια και θα ήταν καλό οι ξένοι να τη δούν με ρεαλισμό. Βέβαια είμαστε πίσω και εύχομαι και ελπίζω ότι όταν θα ανοίξει η αυλαία, η Αθήνα να είναι μια άλλη πόλη, μια ωραία πόλη που θα υποδεχθεί τους πάντες».

Η διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων αλλάζει ριζικά την εικόνα μιας πόλης. Το Μόναχο για παράδειγμα μετά τους Αγώνες του 1972 μεταμορφώθηκε χάρη και στη ευρωστία της γερμανικής οικονομίας από μία επαρχιακή σε μία ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Ή η Βαρκελώνη που διοργανώνει πολιτισμικούς αγώνες όπως και φέτος εις ανάμνηση των Ολυμπιακών του 1992. Και η Αθήνα;

«Αυτό που η Αθήνα επιθυμεί πιο πολύ είναι να ξαναμπεί στην ψυχή των ανθρώπων. Να μην είναι μια πόλη με ένα αεροδρόμιο όπου θα περνούν οι άνθρωποι για να πηγαίνουν αλλού. Να γίνει μια πόλη με χαρακτήρα. Εχει πολύ μεγάλη ιστορία, έχει ομορφιές και κρυφές χάρες όχι μόνο για τους ξένους, αλλα και για τους Αθηναίους και τους Ελληνες».