Σερβία: 15 χρόνια μετά

H διένεξη στο Κοσσυφοπέδιο οξύνεται στα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Όταν οι προσπάθειες για ειρηνική διευθέτηση στην περιοχή οδηγούνται σε αδιέξοδο, το ΝΑΤΟ ξεκινά στις 24 Μαρτίου του 1999 με τον βομβαρδισμό θέσεων του σερβικού στρατού. Μετά από 11 εβδομάδες ο Σέρβος πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς υποχωρεί.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 ξεκινούν οι διαδηλώσεις στο Κοσσυφοπέδιο κατά των προσπαθειών του Βελιγραδίου να περιορίσει τα δικαιώματα των αλβανών Κοσοβάρων. Στη δεκαετία του ΄90 οι διώξεις εντείνονται. Ο τότε ηγέτης των Αλβανών της σερβικής επαρχίας Ιμπραήμ Ρουγκόβα, που απέριπτε τη βία, προσπάθησε να πείσει τον Σέρβο πρόεδρο να αλλάξει τακτική, δυστυχώς χωρίς επιτυχία.

Ο αυτοαποκαλούμενος αλβανικός απελευθερωτικός στρατός UÇK ξεκινά έναν απάνθρωπο ένοπλο αγώνα με βίαιες επιθέσεις κατά των Σέρβων, αλλά και των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου που θεωρεί συνεργάτες του Βελιγραδίου. Οι Σέρβοι απαντούν με πράξεις εκδίκησης καίγοντας σπίτια και καταστήματα.

ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία και Γερμανία καλούν τις αντιμαχόμενες πλευρές τον Φεβρουάριο του 1999 στη Διάσκεψη του Ραμπουγέ με στόχο μια συμφωνία για την αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου. Οι διαπραγματεύσεις όμως οδηγούνται σε αδιέξοδο. Η Δύση επιρρίπτει την ευθύνη για την αποτυχία στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Στις 24 Μαρτίου του 1999 το ΝΑΤΟ βομβαρδίζει στρατηγικούς στόχους σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο με σκοπό τον τερματισμό της βίας κατά των Αλβανών. Στις επιχειρήσεις συμμετέχει και η Γερμανία. Ήταν η πρώτη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην 50χρονη ιστορία της συμμαχίας χωρίς προηγούμενο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ρωσία καταδίκασε με σκληρή γλώσσα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

37.000 αεροπορικές επιχειρήσεις σε 79 μέρες πραγματοποίησαν οι νατοϊκές δυνάμεις. Στο στόχαστρο ο ανεφοδιασμός, οι γέφυρες και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Οι επιθέσεις προκάλεσαν και πολλά θύματα μεταξύ του άοπλου πληθυσμού. «Παράπλευρες απώλειες», στη γλώσσα του ΝΑΤΟ.

Για να στερήσει τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς από την τηλεόραση, το σημαντικότερο «βήμα» του προς τον σερβικό λαό, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το κτίριο της δημόσιας τηλεόρασης. Ο τραγικός απολογισμός της επίθεσης ήταν 16 νεκροί.

Από λάθος οι βόμβες του ΝΑΤΟ σπέρνουν το θάνατο σε πομπή προσφύγων. Σύμφωνα με υπολογισμούς σχεδόν 80 Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου έχασαν τη ζωή τους. «Παράπλευρες απώλειες» σημειώθηκαν και στην κινεζική πρεσβεία στο Βελιγράδι προκαλώντας το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων. Η συνέπεια ήταν μια βαριά διπλωματική κρίση μεταξύ Πεκίνου και Ουάσιγκτον.

Αρχές Ιουνίου το Βελιγράδι σηματοδοτεί ότι προτίθεται να υποχωρήσει και οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ σταματούν στις 19 Ιουνίου. Ο απολογισμός του πολέμου: Χιλιάδες νεκροί και 860.000 πρόσφυγες. Η οικονομία της Σερβίας έχει διαλυθεί, ενώ η υποδομή της χώρας έχει καταστραφεί. Το Κοσσυφοπέδιο τίθεται υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ.