Τα πρώιμα έργα του Γκέρχαρντ Ρίχτερ στη Βόννη

«256 χρώματα» είναι ο τίτλος ενός από τα πιο γνωστά μοτίβα του σημαντικού Γερμανού εικαστικού Γκέρχαρντ Ρίχτερ. O πίνακας της φωτογραφίας αποτελεί μια από πρώτες εικαστικές απόπειρες του Ρίχτερ σε αυτό το πρωτότυπο στιλ (1974). Ο ίδιος εξέλιξε το ίδιο θέμα σε βάθος χρόνου και κάθε τόσο παρουσίαζε διάφορες εκδοχές του.

Τη δεκαετία του 70 τα κλασικά πορτρέτα δεν ήταν πλέον της μόδας. Ωστόσο ο Ρίχτερ δεν ακολούθησε το ρεύμα της εποχής και επέμεινε στην παρουσίαση πορτρέτων, με τη δική του βέβαια ιδιαίτερη τεχνοτροπία. To «Πορτρέτο του Ντίτε Κρόιτς» (1971) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το βάρος δεν πέφτει στο πρόσωπο αλλά στην αίσθηση που αυτό αφήνει να αναδυθεί.

«Το κάλυμμα» είναι ο τίτλος αυτού του πίνακα (1988). Ένας πίνακας με τη δική του ιστορία. Με μια προσεκτική ματιά μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι στην πρώτη στρώση του έχει αποτυπωθεί η εικόνα της νεκρής Γκούντρουν Έσλιν, μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης RAF. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ο Ρίχτερ χρησιμοποίησε άσπρο και μαύρο χρώμα για να καλύψει το βασικό αποτύπωμα.

Τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας o Ρίχτερ ζωγράφιζε πολλά τοπία, ένα ακόμη αποκηρυγμένο θέμα της σύγχρονης τέχνης. Το σκοτεινό «Δάσος» του είναι χαρακτηριστικό της εικαστικής του ματιάς. Πολλά επίπεδα ανάγνωσης, χρώμα σε αποσύνθεση, πολλαπλές ερμηνείες.

Από τον 15ο αιώνα σύμφωνα με τον θεωρητικό Λέον Μπατίστα Αλμπέρτι το παράθυρο λειτουργεί στην τέχνη ως «διέξοδος προς την αλήθεια». Αυτό δεν συμβαίνει και με τα παράθυρα του Ρίχτερ, ζωγραφισμένα το 1968. Το μόνο που μπορεί κανείς να δει έξω από αυτά είναι η σκιά τους.

Έτσι ονομάζεται αυτός ο πίνακας του 1972. Είναι χαρακτηριστικός της «ώριμης» φάσης του Ρίχτερ. Ελαιογραφίες δουλεμένες με πολλές στρώσεις χρώματος, σαν ανάγλυφα. Αυτό και άλλα πολλά έργα του Γερμανού ζωγράφου μπορεί κανείς να δει αυτή την περίοδο στο Ομοσπονδιακό Μουσείο Τέχνης της Βόννης.