تصویر: پنجاهمین سالروز قتل ارنستو چه گوارا

ارنستو «چه» گوارا را تعدادی یک ایدئولوگ قاتل می‌شناسند و تعداد دیگری از او به عنوان یک مبارز برای یک جهان عادلانه می‌ستایند. چه گوارا به تاریخ ۱۴ جون سال ۱۹۲۸ در شهر "روزاریو"، در یک خانواده ثروتمند ارجنتاینی متولد شد. اگرچه او با فیدل کاسترو یک دیکتاتوری را ایجاد کرد که در آن مجازات اعدام اجرا می‌شد، اما چه گوارا به یک اسطوره تبدیل شد.

در سال ۱۹۵۵ فیدل کاسترو (نفر دوم از سمت چپ) و چه گوارا (نفر اول از سمت چپ) در مکسیکو با هم ملاقات کردند. هر دو با هم رهبری قیام علیه دیکتاتوری فولگوچیو باتیستا در کیوبا را به شکل مبارزات زیر زمینی آغاز کردند. در این تصویر از سال ۱۹۵۸، آنها با شورشیان در مورد چگونگی ادامه جنگ چریکی صحبت می کنند. به تاریخ اول جنوری ۱۹۵۹، باتیستا به خارج فرار کرد.

کاسترو (سمت راست در تصویر) چه گوارا را از طریق قانون به عنوان یک کیوبایی اعلام کرد. چه گوارا رئیس بانک مرکزی و در سال ۱۹۶۱ وزیر صنعت گردید. او از برنامه ریزی تندروانه حمایت می کرد. چه گوارا مسئول ملی کردن ملکیت های امریکای شمالی است و برنامه ریزی روستایی را در بخش های آموزش و شهرک سازی راه اندازی کرد. ملکیت زمین داران بزرگ ضبط گردید.

در جریان تحصیل در بخش طب، چه گوارا به کشورهای مختلف امریکای لاتین سفر کرد. تصاویر فقر، آشفتگی و فساد او را به یک مبارز تبدیل کرد. او گاهی اوقات به عنوان داکتر در اقامتگاه های جزامیان کار می کرد. بعدها، به عنوان وزیر صنعت. چنانچه در این تصویر از سال ۱۹۶۱ دیده می شود، او کارگران ساختمانی را در هاوانا برای اعمار ساختمان های ارزان قیمت حمایت می کرد.

علی رغم ضد امريکایی بودنش، چه گورای انقلابی نوشیدنی معروف سرمايه داری را می نوشید: چه گوارا در حال نوشیدن کوکاکولا در کنگره اقتصادی و اجتماعی اروگوئه در ماه آگست ۱۹۶۱. یکی دیگر از جزئیات زندگی این انقلابی: او یک شطرنج باز پرشور بود.

در سال ۱۹۶۵، از فیدل کاسترو جدا شد. چه گوارا کیوبا را به مقصد کانگو ترک کرد تا اردوی چریکی را در برابر امپریالیسم پسا استعماری ایجاد کند. روایت دیگر این است که چه گوارا آنقدر اشتیاق انقلابی بودن اش زیاد بود که به کانگو تعبید گردید. صرف نظر از چگونگی آن، تلاش های کانگو ناکام ماند. این توقفگاه بعدی و آخرین او بود.

چه گوارا در بولیویا نیز با مشکلاتی مشابه در کانگو مواجه بود: به جای اینکه او قادر به قیام دهقانان گردد، با جنگجویان خود در انزوا قرار گرفت. جمعیت روستایی به سختی از آنها حمایت می کردند. بیشتر این جمعیت منتظر بودند و گاهی هم حتی خصمانه برخورد می کردند. این تصویر چه گوارا از سپتمبر سال ۱۹۶۷ با اسب اش "چیکو" یکی از آخرین تصاویر او عنوان شده است.

به تاریخ ۸ اکتوبر سال ۱۹۶۷، واحد جنرال گری پرادو، چریک معروف را در لا ایگرا در بولیویا اسیر گرفت. یک روز بعد، چه گوارا مورد شلیک قرار گرفت. با توجه به اظهارات آن زمان، پرادو برای این کار فرمان از مقام بالا بدست آورده بود. پرادو در مصاحبه اش با آژانس خبررسانی آلمانی گفته است که دلیل این امر این بود که زندان های بولیویا در وضعیت بدی قرار داشتند که همواره تلاش ها برای آزادی در آنجا صورت می گرفت.

در این اتاق شستشوی شفاخانه در شهر والنگرده، ۵۰ سال پیش جسد چه گورا نگهداری شده بود. جسد او نخست در یک مکان ناشناخته دفن شد. در یک گوشه نوشته شده است که "حتی اگر آنها تو را در زیر زمین هم پنهان کنند، نمی توانند مانع ما برای پیدا کردن تو گردند." ۳۰ سال بعد، بقایای جسد چه گوارا به کیوبا انتقال داده شد.

هزاران نفر در سال ۲۰۰۸ در محل تولد چه گوارا شاهد رونمایی مجسمه او به مناسبت ۸۰ سالگی اش حضور به هم آورده بودند. جورج کاستا سادا کسی که زندگینامه او را نوشته است، می گوید که چه گوارا آن چنان محبوب است که توانست جنبش فرهنگی غیرقابل برگشت در دنیای غرب را توسعه بخشد. علیرغم اعمال خشونت آمیز اش، او به یک نماد مدرنیته تبدیل شده است.

آلبرتو کوردا، در این تصویر از سال ۲۰۰۰، عکاس آن پرتره چه گوارا است که در خاطره بشریت ماندگار شد. موتیف اصلی این تصویر (عکس وسطی) جزئیات بیشتری نسبت به برش شناخته شده را نشان می دهد. این تصویر در سال ۱۹۶۰ در مراسم عزاداری کارگران بندر، که در انفجاری جان های خود را از دست دادند، گرفته شده است. پس از مرگ چه گوارا، یک روزنامه نگار ایتالیایی این تصویر او را پخش کرد. این تصویر به یک پیروزی دست یافت.

تصویر چه گوارا بالاخره ابزاری برای تبلیغات کالا شد. در تی شرت ها، پوسترهای دیوارهای اتاق جوانان، روی ظروف، دستمال، بوتل های بیر و حتی چتری می توان عکس های چه گوارا را دید. آیا چه گوارا ۵۰ سال پس از مرگ اش به دلیل تجارتی که با عکس او می شود، در قبر نیز ناآرام خواهد بود؟