آزادی موضوع اساسی یک برنامه فرهنگی برای زنان مهاجر در آلمان

این زنان از افغانستان، سوریه، اریتریا، نامیبیا، مراکش و برخی کشورهای دیگر روزمره کلاس های ریاضی، زبان آلمانی، آموزش کار و اجتماع را در یک سالون جلسه ای در شهر دورتموند آلمان فرا گرفته و پس از آن قرار است گواهی نامه خود را از اینجا نیز بدست آورند.

قرار است پس از یک ماه این زنان نمایش تیاتری را نیز اجرا کنند. این زنان حالا مصروف تمرین ژست، حرکات و فن بیان خود می باشند. این پروژه بخشی از نمایشات برنامه ادغام کلیسای پروتستانت در وستفالن است که به مناسبت جشن سالگرد دیدگاه آزادی الهیات مارتین لوتر، راه اندازی می شود.

زیبا زن ۳۳ ساله افغان، در محراق توجه این برنامه قرار دارد. او می گوید که پارچه های اجرا شده او را کمک کرد تا اعتماد به نفسش بیشتر شده و خودباوری را تقویت بخشد. زیبا گفت: «من حالا خیلی خرسند هستم که اینجا قرار دارم. من واقعا افتخار می کنم. من حالا می توانم هر آنچه که در قلب دارم را بیان کنم».

زیبا حرف های زیادی برای بیان در مورد آزادی دارد. بیترمن که خود یک هنرمند و لینی هارلن که مربی نمایشات هنری تیاتر می باشند، با این گروه سرگرم همکاری اند. بیترمن در این مورد می گوید: «آزادی مورد علاقه همه ما می باشد. این یک هدف بلند ماست، اما دسترسی آن کمی دشوار است. یک پارچه بزرگ کار است». او می گوید بخش عمده این پارچه نمایشی مختص به سرگذشت مهاجرت بوده که زنان برای مخاطبین نمایش می دهند. 

زیبا زن افغان از پنج سال به این طرف با دو کودک و شوهرش در آلمان زندگی می کند. به بیان زیبا، او در زادگاهش با سایر دختران اجازه رفتن به مکتب را نداشته، اجازه دوست داشتن و آریش صورت و حتی خنده در محضر عام را نداشته اند. او می گوید: «من از خود بارها پرسیده ام که چرا من یک دختر هستم؟ من به عنوان یک مرد حقوق بیشتر می داشتم. در اینجا من مجبور نیستم که از کسی درخواست اجازه برای انجام کاری بکنم. این تصمیم شخصی من است. این تازه است و من را خرسند می سازد».

زندگی در آلمان برای زیبا به مثابه دست یافتن به آزادی تازه تلقی می شود. این زن افغان می خواهد تحصیلات خود را بخش قابلگی به پیش ببرد. او اظهار داشت: «من باید چادر خود را دور کنم، اما این را من نمی خواهم، من چادر را به گونه خودمختار می پوشم». 

در این میان ایدلتراود بانورا، زنی که شوهر فلسطینی دارد نیز به یاد خاطرات گذشته خود افتاد. شوهر بانورا برای ادامه تحصیل به آلمان آمد. ۴۹ سال قبل این دو با هم ازدواج کرده بودند. این زن آلمانی می گوید که در آن زمان هر دو مجبور بودند با یک سلسله نابرابری ها مبارزه کنند.

 به بیان بانورا در آن عصر حین جستجوی منزل به دلیل داشتن موهای تاریک کودکان شان مورد اذیت قرار می گرفتند. او گفت: «ما باید اغلبآ در برابر این گونه برخوردها قوی می بودیم». با این همه، تبادل تجارب میان شرکت کنندگان در این برنامه سبب می شود تا زنان شجاعت بیشتر بدست آورده و برخی از این ها هم با یک دیگر پیوند دوستانه بسته اند.

AJ/RS (epd)