جوانی که هزینه مهاجرت به اروپا را در کابل فارم گاوداری ساخت
۱۴۰۲ خرداد ۲۴, چهارشنبهنوید احمدی جوانی ۲۷ ساله است که سال ۱۳۹۹ از بخش شهرسازی دانشکده مهندسی پولی تخنیک کابل فارغ شده است.
او پس از سقوط نظام جمهوریت و سلطه طالبان در افغانستان تصمیم گرفت همراه خانواده با هزینهای هنگفت مسیر مهاجرت غیرقانونی به اروپا را در پیش گیرد. هدفش آلمان بود تا بتواند زندگی امن و آرامی داشته باشد.
مرتبط: برلین: ۳۸۵ هزار شهروند افغانستان در آلمان زندگی میکنند
او قصد داشت از طریق روسیه و در هماهنگی با قاچاقچیان انسان خود و خانوادهاش را به اروپای غربی برساند: «میخواستم ابتدا ویزای روسیه را گرفته و با فامیل خود از راه روسیه به اروپا بروم. از طریق قاچاقبران انسان در روسیه میخواستم غیرقانونی به طرف آلمان حرکت کنم.»
همزمان با اینکه ذهنش درگیر برنامه ریزی مهاجرت غیرقانونی بود، خبرها و گزارشهای رسانهها در مورد حوادث مرگبار در مسیرهای پرخطر و وضع مهاجران در کشورهای اروپایی باعث شد از این تصمیم صرفنظر کند: «خبرهایی در مورد حالت بد مهاجران میشنیدم. بعضی شان در دریا غرق میشدند، بعضی شان در راه توسط قاچاقبران و دزدان ربوده شده و بسیار حالت بد و خراب داشتند. بعد تصمیم خود را تغییر دادم که طرف اروپا نمیروم و همی پول را در افغانستان سرمایه گذاری میکنم.»
مرتبط: گارد ساحلی یونان از نجات ده ها مهاجر خبر داد
او با مشورت خانواده تصمیم گرفت پولی که قرار بود به قاچاقچیان انسان بپردازد را یک فارم گاوداری ایجاد کند. از آنجایی که صنعت گاوداری در افغانستان در حال رشد است، کار و بار نوید حالا خوب است و توانسته در همین مدت کم مفاد بگیرد.
نوید با ۵۰ هزار دالری که قرار بود به قاچاقبران انسان بپردازد، ۳۰ رای گاو شیرده خریداری کرد و شش نفر را نیز در فارمش برای مراقبت از آنان به کار گماشت.
او میگوید: «به خاطری در این بخش سرمایه گذاری کردم که فارم مالداری در افغانستان در حال رشد است و دیگر دوستان ما که در همین بخش سرمایهگذاری کرده بودند، بسیار نتیجه مثبت و خوب گرفته بودند. ما فعلاَ در فارم خود روزانه ۵۸۰ تا ۶۰۰ کیلو شیر تولید داریم.»
عواید ماهانه او حدود ۷۵۰ هزار افغانی میشود و به هر کارمند خود ماهانه از هشت تا ۱۴ هزار افغانی معاش میدهد.
ایجاد شغل!
کارگران این فارم از اینکه برای شان فرصت شغلی ایجاد شده، خرسند هستند. صدرالدین، سرکارگر آنان میگوید: «من از ولایت جوزجان به کابل آمده ام و در فارم نوید کار میکنیم. شش نفر هستیم. ما این جا خوب کار میکنیم. کل چیز ما را میدهد: نان، معاش. کل چیز در وقتاش میرسد.»
مرتبط: مبارزه با فشارهای روانی؛ باشگاهی برای زنان افغان در پاکستان
عبدالرشید، یکی از کارگران این فارم خرسند است که نوید به اروپا نرفت و فارم گاوداری ساخت: «از نوید تشکری میکنیم که فارم ساخته و به ما کار داده است. حالا گذاره خود را در اینجا میکنیم و مصارف فامیل خود را تامین میکنیم. معاش خوبی دریافت میکنیم و هر ماه نیز به وقت دریافت میکنیم.»
در کنار مشکلات امنیتی و سیاسی، فقر، بیکاری، نبود فرصتهای شغلی و نگرانی از آینده نامعلوم عوامل اصلی مهاجرت مردم از افغانستان هستند.
آیا مهاجرت راه حل است؟
پس از تسلط طالبان بر افغانستان در ۱۵ اگست سال ۲۰۲۱ میلادی، شماری زیادی از افغانها راه مهاجرت را در پیش گرفتند. شماری از مسیرهایی قانونی و با وعده قبولی کشورهای غربی، و شماری هم از راههای غیرقانونی وارد کشورهای همسایه افغانستان شدند. ایران و پاکستان میزبان بیشترین شمار مهاجران افغان هستند. هرچند آمار دقیقی از آنان در دست نیست، اما میلیونها افغان در این دو کشور همسایه به سر میبرند.
برخی مهاجران در ایران و پاکستان نیز تلاش میکنند از آنجا به سوی کشورهای اروپایی بروند. کارشناسان اجتماعی به این باورند که مهاجرت غیرقانونی راه حل اساسی نیست.
محمد صدیق صادقیار، کارشناس امور اجتماعی از جوانان میخواهد که فریب تبلیغات قاچاقچیان انسان را نخورند: «این جوانان که فعلاَ از مشکلات اقتصادی رنج میبرند و یا همگی به فکر بیرون رفتن از کشور هستند، بدانند که این هیچ راه حل خوبی نیست؛ بلکه به ضرر خودشان و وطن است. همین پول را که به دست قاچاقبر میدهند، سرمایهای است که از کشور میکشند.»
سرمایه ملی!
کارشناسان معتقدند که حاکمان فعلی افغانستان و جامعه بینالمللی، به خصوص کشورهایی که با موج مهاجرت از کشورهای درگیر جنگ و بحران اقتصادی روبرو هستند، باید با عوامل مهاجرت مبارزه کرده و از برنامههای اشتغالزایی حمایت کنند.
معروف قادری، رئیس اتحادیه ملی کارگران افغانستان با استقبال از کارآفرینی چنین جوانان میگوید که افغانستان از نگاه نیروی کار از جمله کشورهای جوان است: «فرار جوانان از کشور و مهاجرت شان به معنی فرار سرمایههای ملی کشور است که پیامدهایی اقتصادی و اجتماعی بدی در پی می داشته باشد.»
قادر میگوید: «در شرایط کنونی همه نهادهای دموکراتیک در کشور با حضور زمامداران موجود دچار مشکل هستند. یعنی نهادهای دموکراتیک طبق اصول و کنوانسیونها و اساسنامه نمیتوانند فعالیت انجام دهند. از سایر جوانان تقاضا و خواهش ما این است که کشور به شما نیاز دارد، در کشورتان بمانید و حکومت را پاسخگو بسازید.»
نوید یکی از هزاران جوان افغان که در مسیر نامعلوم مهاجرت گام نگذاشت و هزینه هنگفت مهاجرت به اروپا را سرمایه گذاری کرد و به یک کارفرمای کوچک اما موفق تبدیل شد. اما نوید هم از قوانین سختگیرانه طالبان و محدودیتهای وضع شده این گروه بر جامعه افغانستان دلگیر است و نمیداند تا چه زمانی خواهد توانست این وضع را تحمل کند.