نمایشگاه گم شدگان اردوگاه های مهاجران در غرب برلین
۱۳۹۰ مرداد ۲۱, جمعه
به ویژه شمارزیادی کسانی که می‌خواستند از روی این دیوار به سوی آلمان غرب آن زمان فرار کنند، درپای یا روی این دیوار جان باختند.
پس از فروپوشی دیوار مسوم به دیوار برلین، همه ساله از قربانیان اردوگاه ها و فراریان آن به اشکال گوناگون یاد بود، می‌شود. امسال پیشاپیش سالروز آغاز بنا نهادن دیواربرلین در نمایشگاهی زیرنام " گم شدگان اردوگاه های مهاجران درغرب برلین" آنچه بر قربانیان گذشته است، به نمایش گذاشته شده است.
در تصویرهای نمایشگاه اطفال زیادی جلب توجه می کنند که گویای وضعیت بد آن زمان است. بطور نمونه، یک پسر خرد سال در پشت یک دیوار با سیم های خار دار، با سیمایی خجالت گونه به کاسه های عدس نگاه می‌کند. در تصویر دیگر یک مادر با اطفالش در یک اردوگاه روی لحاف درشت روی بستر نشسته اند.
تصویرها، پلاکات ها و گراف های زمانی با آمار وارقام در وسط سالون نمایشگاه آویخته شده اند. تصویر های دیگری روی لحاف ها و پارچه های لباس ها چاپ شده اند که روی طناب ها آویزان شده اند که همه تصویری از سرگذشت قربانیان و بیجاشدگان اند.
انریکو هایتسر، مورخ و سرپرست این نمایشگاه، می‌گوید که برای او این همه سمبول های برای زندگی است؛ " ونماد هایی هستند برای آنچه گذرا است".
افرادی که از آلمان شرق به غرب فرار می کردند، برای مدتی در اردوگاه ها انتقال داده می شدند. این اردوگاه همانگونه که در عکس های این نمایشگاه دیده می شود، دارای امکانات محدود و برای زندگی کردن خیلی تنگ بودند.
هایتسر، مورخ آلمانی که دراین باره تحقیق کرده است، می‌گوید، گاهی تا به 20 هزار آواره و فراری در برلین غرب جا داده می‌شد. هنگام قیام مردمی در جمهوری دموکراتیک آلمان (دی دی آر) و پیش از احداث دیوار برلین بسیاری ها، از طریق مرز های داخل شهر، به آلمان غرب فرار کردند. هایستر درباره ی این دوره با کنایه می گوید که "شمار بیجا شدگان در واقع مانند زلزله سنج و یا بحران ها و تحولات سیاسی را در جمهوری دموکراتیک آلمان منعکس می سازد."
به گفته ی هایتسر، در میان سال های 1953 و 1961 همزمان 90 مکان برای نگهداشت فراریان استفاده می شد. در این مفهوم اردوگاه باعث سوی تفاهم می شود، زیرا جا هایی وجود داشتند که در آنها فقط 22 نفر جا داده می‌شد. جا هایی نیز بودند که در آنها هزاران پناهنده به سرمی بردند، مثلاً در خیابان "فولکمار شتراسه" 4000 تن در خیابان "فلوتلینگ اشتراسه" زندگی می کردند."
شمار مهاجران داخلی تا پایان نظام جمهوری دموکراتیک آلمان در سال 1990 به 1،35 میلیون می رسید. از این حتی در کارخانه ها آنها جا بجا شده بودند.
بعد از ساخت دیوار برلین، 50 سال قبل، شمار بیجاشدگان داخلی به سرعت کاهش یافت. بسیاری از اردوگاه ها بسته شدند و تعدادی از این ها برای استفاده در امور دیگر به کار گرفته شدند. در منطقه مارین فیلد، در مقابل اتاق های نمایشگاه، امروز مهاجران و پناهندگان از کشور های دیگر زندگی می‌کنند. آنها به تمام معنی مشکلات مشابه با بیجا شدگان داخلی پیش از خود، دارند.
کیزل هاینر/ مبلغ
ویراستار: سیدروح الله یاسر