کورس‌های سوادآموزی برای کارمندان نظامی و اداری طالبان
۱۴۰۱ مهر ۲۹, جمعه
منابع در وزارت معارف طالبان می‌گویند این کورس‌ها در بخش‌های قوماندانی، استخبارات، محبس، و برخی از ادارات ملکی ایجاد شده است.
یک منبع در وزارت معارف طالبان که نخواست اسمش فاش گردد چون صلاحیت مصاحبه در این رابطه ندارد، گفت که این کورس‌های سواد حیاتی به منظور بلندرفتن سطح دانش کارمندان ملکی و نظامی طالبان برگزار شده و روند ثبت نام در ولایات مختلف همچنان ادامه دارد.
این منبع آماری در مورد تعداد اشتراک‌کنندگان این کورس‌های سوادآموزی ارائه نکرد، اما تاکید کرد که شمار زیادی از نیروها و کارمندان ادارات طالبان در این مراکز مصروف سوادآموزی هستند.
مرتبط: 11 مليون انسان درافغانستان مطلقاً قدرت خواندن ونوشتن ندارند
تنها در ولایت غور در غرب افغانستان ۱۱۰ مرکز سوادآموزی ایجاد شده و تا کنون ۱۰۰ تن از کارمندان ملکی و نظامی طالبان در این مراکز ثبت نام کرده اند.
مولوی فیض محمد، آمر سوادآموزی طالبان در ولایت غور به دویچه وله گفت: «کورس‌های سوادآموزی اثرات مثبتی در بلند رفتن سطح خواندن و نوشتن افراد طالبان داشته است. مثلا در گذشته برخی از کارمندان اداره ولایت قادر به خواندن و نوشتن نبودند، اما بعد از گذشت سه ماه حالا می‌توانند تا اندازه‌ای مشکل شان را حل نمایند.»
او همچنان گفت از مجموع ۱۱۰ مرکز سواد حیاتی در ولایت غور ۱۰ مرکز آن در بخش‌های استخبارات، قوماندانی و محبس فعال است و متباقی برای دیگر اقشار جامعه اختصاص داده شده است.
مسئولان اداره سوادآموزی طالبان در ولایت غور تاکید می‌کنند که با در نظرداشت افراد کم سواد جامعه، نیاز به ایجاد بیش از ۵۰۰ مرکز سواد حیاتی در این ولایت می‌رود.
طالبان با تصرف قدرت، در بسیاری ادارات افراد خود را جایگزین نیروی کاری قبلی کردند. عدم آشنایی اعضای طالبان با روندهای اداری و حتی مشکلاتی در خواندن و نوشتن باعث مشکلاتی برای شهروندان شده است.
مردم از مواجهه شدن با مامورانی سخن می‌گویند که حتی سواد خواندن و نوشتن را ندارند.
محمد زمان امیری، یک تن از باشنده‌گان ولسوالی شیندند هرات گفت: «چند روز قبل به یکی از ادارات دولتی به منظور اجرای کارهای اداری رفتم و متوجه شدم که در کنار مامور موظف در آن اداره یک جوان دیگر نیز نشسته است و احکام توسط جوان نوشته می‌شد و مامور رسمی فقط وظیفه زدن مهر بالای عرایض مردم را داشت که این خود برای خودم شخصاً دردآور است.»
او می‌گوید فراگیری خواندن و نوشتن طالبان در این کورس‌های سواد حیاتی وقتگیر است و این گروه باید از قشر تحصیلکرده و باتجربه در ادارات دولتی استفاده نمایند.
همچنان امان الله، یک تن از باشندگان کابل حکایت مشابهی دارد: «چند روز قبل با چک پاینت طالبان در شاهراه مواجه شدم. یک تن از مسئولین طالبان از من جواز سیر موتر را طلب کرد. زمانی که من جواز سیر را برایش دادم، موتجه شدم که حتی قادر به خواندن نبود و این باعث شد تا نیم ساعت وقتم در آنجا ضایع شود.»
با این حال تحلیلگران امور در افغانستان به این باورند که ایجاد کورس‌های سواد آموزی برای طالبان یک قدم مثبت است، اما این اقدام در پیشبرد حکومت‌داری تاثیرگذار نیست.
جواد عمید، فعال مدنی در غرب افغانستان می‌گوید: «کارمندان ادارات دولتی طالبان باید در پهلوی سواد، با سیستم مدیریت و پالیسی آشنایی داشته باشند تا بتوانند برای مراجعین خدمات مسلکی ارائه کنند.»
او همچنان گفت: «طالبان در اکثر اداره‌های دولتی کارمندان با تجربه و تحصیلکرده را از وظیفه منفک و جنگجویان شان را در بخش‌های مختلف این اداره‌ها گماشته اند که این عمل شان بی‌نظمی را در ادارات دولتی ایجاد کرده است.»
بعد از تسلط طالبان بر افغانستان، هزاران تن از افراد تحصیلکرده و با تجربه حکومت سابق، افغانستان را ترک کردند و به کشورهای همسایه و غرب مهاجر شدند.