اقتصاد ویران و ورشکستگی صنعت گردشگری در مصر

آمریکا به عنوان مهم‌ترین شریک اقتصادی مصر از این کشور نفت، گاز، منسوجات و تولیدات کشاورزی وارد می‌کند. قراردادهای گوناگون تجاری میان دوکشور نشان از همین پیوند اقتصادی دارد. سازمان خواربار جهانی (فائو) اما اعلام کرده که مصر در سال ۲۰۱۳ به خاطر شرایط نامطمئن موجود نه تنها قادر به صدور محصولات کشاورزی نیست، بلکه مجبور است غله را نیز به کشور وارد کند.

فروشگاه‌های شهر قاهره به تدریج از انواع میوه خالی می‌شوند. دیگر وفور میوه را چون این فروشگاه در بازاری در شهر قاهره کمتر می‌توان دید.

مردی در قاهره به جمع‌آوری بخش‌هایی از زباله مشغول است. بیکاری در مصر به شدت افزایش می‌یابد. این بیکاری بخصوص در میان جوانان کشور نگران‌کننده است.

شرکت ملی نفت مصر (EGPC) تجارت نفت و گاز این کشور را به عهده دارد. این خط لوله قرار بود ابتدا تا اروپا کشیده شود و به احتیاج این قاره از گاز روسیه پایان دهد. رسیدگی به این طرح اما به آینده موکول شده است.

مصر از راه کانال سوئز یکی از شاهراه‌های عبور نفت جهان را کنترل می‌کند. بحران سیاسی در مصر بر این مسیر تردد کشتی‌ها تاثیر گذاشته است. به رغم نظارت نظامیان مصر بر این کانال، قیمت نفت در جهان به خاطر بحران این کشور و بیم بسته شدن کانال سوئز افزایش یافته و به بالاترین حد خود طی شش ماه گذشته رسیده است.

بندر پورت سعید در شرق مصر در کنار بنادر اسکندریه و سوئز از مهم‌ترین بندرهای نگهداری کانتینرهای تجاری است. پورت سعید در ۲۰۰ کیلومتری قاهره قرار دارد. این بندر از بهار سال جاری تا کنون همواره یکی از مراکز ناآرامی در مصر بوده است. عبور کشتی‌های باری از این بندر به همین دلیل لغو شده است.

صنعت و معدن یک سوم اقتصاد مصر را به خود اختصاص می‌دهد. جمعیت این کشور با ۸۴ میلیون نفر کمی بیش از آلمان است. قدرت اقتصادی مصر اما در سال ۲۰۱۲ میلادی حدود یک دهم قدرت اقتصادی آلمان بود.

خطوط محدود و فرسوده و قطارهای کندرو مشخصه‌های خط آهن مصر هستند. در آغاز ناآرامی‌ها در سال ۲۰۱۱ تنها پنج درصد حمل‌و‌نقل فرآورده‌های اقتصادی مصر از طریق راه‌آهن انجام می‌شد. در آن زمان قرار بود پروژه‌هایی با اهمیت ویژه توسعه خط آهن قاهره به اسکندریه و ارتباط قطاری میان مناطق تجاری اطراف کانال سوئز را تقویت کند. این برنامه‌ها نیز به آینده‌ای نامعلوم موکول شده‌اند.

جاده‌های سراسر مصر در مجموع حدود ۴۵ هزار کیلومتر هستند. قبل از شروع بحران سیاسی در این کشور نیمی از این جاده‌ها در شرایط مطلوب نبودند. در آن زمان برنامه‌هایی برای نوسازی جاده‌ها و توسعه اتوبان‌ها به تصویب رسیدند. این برنامه‌ها نیز اکنون به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

هنوز آلمان سومین کشور بزرگ جهان است که روابط اقتصادی توسعه یافته‌ای با مصر دارد. این در حالی است که شرکت آلمانی "مترو" مرکز فعالیت خود را در قاهره بسته است و شرکت‌های "BASF"، "تیسن کروپ" و "هنکل" هم قرار است مراکز خود را در مصر ببندند و کارمندان‌شان را به آلمان فراخوانند.

پروازهای شرکت هواپیمایی مصر "اجیپت ایر" چندی ست با تاخیر روبروست. به خاطر کنترل شدید امنیتی ازمسافران خواسته می‌شود چهارساعت قبل از پرواز در فرودگاه‌ها حاضر باشند. پروازهای شرکت آلمانی لوفت هانزا به قاهره هنوز برقرار است، اما بسیاری از خطوط هوایی جهان پروازهای خود را به مصر محدود یا به کلی قطع کرده‌اند.

بحران مصر بیشتر از همه به صنعت گردشگری در این کشور صدمه زده است. این شاخه صنعت یک ششم صنعت مصر را در اختیار دارد و یکی از راه‌های مهم جذب ارز به کشور است. وزارت امور خارجه آلمان نسبت به سفر به مصر هشدار داده است. بسیاری از آژانس‌های گردشگری تورهای مسافرتی خود را به مصر تا اواسط ماه سپتامبر به کلی لغو کرده‌اند.

دو زن گردشگر با مایوهای دوتکه در سواحل شرم‌الشیخ در کرانه دریای سرخ آفتاب می‌گیرند. شرم الشیخ ۵۰۰ کیلومتر تا قاهره فاصله دارد. صنعت گردشگری با قدرت گرفتن اسلام‌گرایان بر مصر بختی برای پیشرفت نخواهد داشت.

نمای پر از گردشگر در نزدیکی اهرام مصر که در گذشته بر این منطقه حاکم بود، دیگر به ندرت دیده می‌شود. شترداران اهرام ثلاثه مصر امیدوارند که هواپیماها دوباره پر از جهانگردان غربی شوند و گردشگران برای دیدن این آثار باستانی به مصر سفر کنند.

صنعت گردشگری برای مصر صنعت مادر به حساب می‌آید و بدون توریسم رژیم مصر یکی از مهم‌ترین منابع درآمد خود را از دست می‌دهد. بیش از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار مصری مستقیم وغیرمستقیم با صنعت گردشگری در این کشور در اتباط هستند. این میزان چیزی حدود ۱۱ درصد از نیروی کار کل کشور محسوب می‌شود. هتل‌های مصر در کنار دریای سرخ دیگر با مراجعه گردشگران جهان مواجه نیستند.