پرونده هسته‌اى ايران در شوراى امنيت، توافق يا عدم توافق در اين شورا!
۱۳۸۴ اسفند ۱۹, جمعه
وراى امنيت با انتشار بيانيه‌اى جمهورى اسلامى را به پايبندى به قطعنامه‌هاى آژانس بين‌المللى انرژى اتمى دعوت كند. با وجود اين نمايندگان پنج عضو دائمى شوراى امنيت تاكنون نتوانسته‌اند بر سر محتواى دقيق چنين بيانيه‌اى به توافق برسند.
روزنامه آلمانى كلنر اشتاد آنسايگر كه در شهر كلن منتشر می‌شود با هشدار در مورد عدم توافق اعضاى شوراى امنيت در مقاله اى در زمينه ارجاع پرونده اتمى ايران به اين شورا می‌نويسد: « هدف تمهيدات بايد نمايندگان سياسى و مذهبى دولت ايران باشد، بدون آنكه به مردم اين كشور ضررى برسد. ليست اين اقدامات ميتواند شامل محدويت مسافرت و يا بلوكه كردن دارائى‌هاى شخصى اين افراد در خارج از كشور از يك سو و تحريم هاى اقتصادى برعليه صنايع نفتى و هسته اى ايران از سوى ديگر باشد. چين و روسيه بايد از جنگ عراق ياد گرفته باشند كه بلوكه كردن شوراى امينت، نمى تواند جلوى اقدامات يكجانبه آمريكا از زمان يازده سپتامبر را بگيرد و بر خلاف آن ميتواند حتى به چنين اقداماتى هم دامن بزند».
اما روزنامه هندلز بلات چاپ دوسلدورف با برشمردن سه دليل، اين احتمال را ميدهد كه شوراى امنيت در مورد ايران به توافقى دست نيابد. اين روزنامه مينويسد:«دلائل شكست شوارى امنيت متعدد است، اما می‌توان آن را در هسته اصلى به سه دسته تقسيم كرد. نخست اينكه در شوراى امنيت سازمان ملل، توافقى در مورد خطرناك بودن واقعى برنامه هسته‌اى ايران وجود ندارد. دوم اينكه اعتبار و اعتماد به آمريكا پس از جنگ عراق لطمه سختى خورده است. و بالاخره اينكه عملا راهى براى جلوگيرى و بازگشت دادن آنچه كه تاكنون بوجود آمده وجود ندارد. ممكن است كه روسيه و چين زمانى اين مسئله را دريابند، اما آنها حاضر نيستند علائق اقتصادى و استراتژيك خود را قربانى يك شق تئوريك نمايند. آنها اين شق تئوريك، يعنى دست يابى ايران به سلاح هسته‌اى را نتيجه تبليغات آمريكا ارزيابى می‌كنند. از نظر مسكو و پكن، اتهام آمريكا را ميتوان به خود اين كشور هم نسبت داد: دولت آمريكا موفق نشده است طى بيست سال گذشته رابطه خود با ايران را حتى اندكى هم عادى نمايد».
در اينجا نگاهى داريم به نظر روزنامه هلندى فولكس كرانت چاپ لاهه. اين روزنامه در مقاله‌اى تحت عنوان «تلاش براى به تعويق انداختن دست يابى ايران به بمب اتمى» در اين باره می‌نويسد:«نبرد ديپلماتيك در شوراى امنيت به همان اندازه آژانس بين المللى انرژى اتمى سخت خواهد بود. اما غرب راه ديگرى ندارد، بجز اينكه صبورانه در راه ايزوله كردن ايران تلاش نمايد. زيرا آلترناتيو ديگرى در اين زمينه وجود ندارد. ريسك سياسى و اقتصادى راه حل نظامى، آنطور كه دولت بوش هنوز هم بطور رسمى به آن اشاره ميكند و مد نظر دارد، بسيار بالاست و امكان دست يابى به موفقيت از اين راه نيز بسيار ناروشن است. اما آرام ماندن هم ناروا است. حتى اگر امكان جلوگيرى از دست يابى ايران به سلاح اتمى در دراز مدت وجود نداشته باشد، بايد همه تلاشها را بخرج داد تا اين روند را هر چه بيشتر طولانى كرد. مطمئنا بايد اين تلاشها تا آن زمان ادامه يابد كه در ايران رژيم اسلامى بر سر كار است، رژيمى كه با يهودى ستيزى و صدور انقلاب نه تنها تمام منطقه را به هراس كشانده، بلكه اين احتمال نيز وجود دارد كه بر رقابت بر سر دست يابى به سلاح هاى هسته اى در منطقه نيز دامن زده شود.