ارزیابی سومدیک از فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس

ماجرا روز ۱۶ بهمن سال پیش رسانه‌ای شد. مسئولان باشگاه پرسپولیس اعلام کردند که قرارداد سومدیک تمدید نمی‌شود. گویا عدم پذیرش پیشنهادهای باشگاه از سوی این مربی آلمانی علت عدم تمدید قرارداد او بوده است. این‌مربی آلمانی ظاهرا دیر متوجه شده که منطق فوتبال در ایران با سایر نقاط جهان و به‌ویژه با کشوری مثل آلمان از زمین تا آسمان فرق می‌کند.

برای مثال ظاهرا او دیر متوجه شده که چینش بازیکنان یک تیم در آن خطه نه صرفا بر اساس توانایی‌ها، که گاه به‌خاطر اعتراف به این‌که غذای محبوب فوتبالیستی مثلا قورمه سبزی است، یا به‌خاطر نوشیدن جرعه‌ای آب پیش از افطار در یک روز گرم و در آستانه یک دیدار حساس تعیین می‌شود.

روشن نشد که سومدیک با کدام یک از پیشنهادهای باشگاه مخالف بوده. فقط روشن شد که مخالفت او با این پیشنهادها خشم دنیزلی را برانگیخته و او هم اعلام کرده که مایل به تمدید قرارداد سومدیک نیست. حال سومدیک پس از ۸ ماه فعالیت در تهران به آلمان بازگشته و در جست‌وجوی کارفرمای جدید و اشغال صندلی مربیگری یکی از تیم‌های بوندس‌لیگاست.

چالشی به نام کار در یک باشگاه ایرانی

سومدیک پیش از پیوستن به پرسپولیس دروازه‌بان بوخوم بود و پس از آن هم به عنوان مربی فعالیت داشت. پیشنهاد باشگاه پرسپولیس وقتی سال گذشته مطرح شد، او را وسوسه کرد که شاید بتواند تجربه‌ای مثل تجربه کریستوف دام در ترکیه یا اتو ریهاگل در یونان داشته باشد. قرار بود به عنوان مشاور و مدیر ورزشی و همچنین مربی در باشگاه پرسپولیس انجام وظیفه کند. اما این‌که سر در آوردن از حساب و کتاب فوتبال در جمهوری اسلامی ایران چنین دشوار باشد، امری بود که وی تنها پس از هشت ماه کار در ایران به آن آگاهی یافت.

رالف سومدیک ۵۳ ساله پس از ترک ایران به خبرنگاران گفته بود که از بازگشت به زادگاهش بسیار شادمان است و در این گفت‌وگو به مسائلی اشاره کرده بود که امکان تداوم فعالیتش را در ایران از بین برده بود. مثلا گفته بود که فعالیت‌اش در ایران فاقد چشم‌انداز بوده است.

سومدیک از "عشق به فوتبال" نزد ایرانیان می‌گوید و از این‌که این ورزش در ایران سنتی دیرینه دارد. اما کار در فرهنگی متفاوت از همان ابتدا برای سومدیک مشکل ساز بوده. خودش می‌گوید این‌که زنان در ایران حق ورود به استادیوم فوتبال را ندارند، از جمله آن موضوعاتی است که او از درکش عاجز بوده است.

سومدیک می‌گوید که دنیزلی خواهان آن بوده که وی کماکان به عنوان مشاور کارش را در تهران دنبال کند. اما این با انتظارات او همخوان نبوده و همین امر به جدایی وی از پرسپولیس منجر شده است.

دوره هشت ‌ماهه فعالیت رالف سومدیک در تهران را نوعی ماجراجویی نامیده‌اند. او تجربه هشت‌ماهه‌اش از کار در ایران را چنین جمع بندی می‌کند: از کار در ایران وحشتی نداشتم، اما با مشکلات بسیاری روبه‌رو بودم. باشگاه‌های فوتبال در ایران فاقد ساختار تعریف شده‌ای هستند و همه چیز از بالا دیکته می‌شود."

این تجربه رالف سومدیک از سرنوشت و کم و کیف فوتبال در ایران است. ولی او بر این باور است که اتفاقا علت عدم موفقیت فوتبال در ایران را می‌‌بایست در همین تجربه کوتاه جست‌وجو کرد.

سومدیک از توان فوتبالیست‌های ایرانی تعریف می‌کند و می‌گوید که اگر فوتبالیست‌های ایران آموزشی حرفه‌ای ببینند و از نظر تکنیکی و تاکتیکی هم کارشان بهتر شود، در موقعیتی هستند که بتوانند در فوتبال آسیا خودنمایی کنند و نیک بدرخشند. اما اگر این روال ادامه یابد و همین تجربه تکرار شود، آن‌گاه از تیم‌های برتر آسیا عقب می‌مانند.

JF/JT