برنامه‌های اتمی ایران و عواقب آن
۱۳۸۶ شهریور ۱۲, دوشنبه
روزنامه اطریشى ”اشتاندارد“ پیرامون اختلافات بر سر برنامه اتمى ایران مى‌نویسد:
« ایران در مناقشه اتمى همچنان وفادار به تاکتیک خود است. ایران پس از هر توافق کوچک با سخنانى برنده همه چیز را دوباره زیر سؤال مى برد. واکنش‌هاى جدید از سوى تهران بیش از هر چیز نشان مى‌دهد که این بار نیز چرخش مهمى در مناقشه اتمى حاصل نشده است. وضعیت پات همچنان به قوت خود باقى است، گرچه امریکا نیز به نوبه خود به افزایش فشار بر ایران ادامه داده است. آمریکا برنامه کارى میان ایران و آژانس اتمى را ناکافى مى داند. در هفته گذشته رئیس جمهور امریکا، جورج بوش، با هشدار درباره هولاکاست هسته‌اى بار دیگرایران را جزو کشورهاى محور شرارت دانست. واشنگتن در تلاش براى اعمال تحریم‌هاى بیشترى از سوى سازمان ملل علیه ایران است. از آنجایی که تاکنون تمام تلاش‌ها براى حل این مشکل به شکست رسیده است، بى فایده نیست که به جاى تحریم ایران از سوى سازمان ملل این بار تنها منتظر ماند.»
روزنامه فرانکفورتر آلگماینه“، چاپ آلمان در تفسیر خود به سخنان رئیس جمهور ایران می‌‌پردازد:
« رئیس جمهور ایران با سخنان خود بار دیگر همه را به بازى گرفته است. بنا به سخنان احمدى نژاد، در نطنز بیش از ۳۰۰۰ سانتریفوژ راه اندازى شده است و هر هفته نیزبر این تعداد افزوده مى شود. این جوابى به آژانس بین المللى اتمى است که در هفته گذشته اعلام کرد که ایران تاکنون توانسته است تنها۲۰۰۰ سانتریفوژ را بکار گیرد و کار در این زمینه آهسته‌تر از برنامه‌ریزى مقرر شده پیش می‌رود. آیا رئیس جمهور ایران بلوف مى‌زند؟ و یا در واقع این غرب است که بلوف مى زند؟ در روزهاى گذشته امریکا و فرانسه در هم‌صدایى غیرمنتظره‌اى با یکدیگر این گزینه را مطرح کردند که جهان باید با تمام نیرو از دستیابى ایران به بمب اتمى جلوگیرى به‌عمل آورد، در غیر این‌صورت بمب بر سر ایران خواهد بارید. تاکنون تحریم‌هاى موجود عملاً بى نتیجه بوده است، مگر این که تهدیدها سریع‌تر از گذشته به اجرا در آیند. تحریم‌هاى بیشتر به عنوان هشدار به ایران تنها در صورتى موثر خواهد بود که به سرعت بکار گرفته شوند. اما تاکنون سخنى از سرعت در میان نبوده و در آینده نیز سخنى از آن در میان نخواهد بود. بدین دلیل کشورهاى جهان باید با این نظر خو گیرند، که گزینه سیاسى واقعى در قبال ایران این چنین خواهد بود: یا خوددارى ایران از دستیابى به بمب اتمى و یا بمباران ایران.»
روزنامه ”لا رپوبلیکا“، چاپ ایتالیا با اشاره به متوقف شدن برنامه اتمى کره شمالى درباره برنامه هسته اى ایران مى نویسد:
«خطر اتمى از سوى کره شمالى فروکش می‌کند، اما در ایران این خطر رو به افزایش است. فروکش بحران در کشورى اتفاق مى افتد که کمتر مى توان آن را جدى گرفت در مقابل افزایش بحران در کشورى است که به مراتب خطرناک‌تر است. بمب اتمى احتمالى در اختیار آیت‌الله ها به معناى دستیابى یک کشور ۷۰ میلیونى با قدرت نفتى به این بمب است. ایران قدرت سیاسى– دینى مخربى را در سراسر خاورمیانه، در فلسطین و لبنان، اعمال مى کند. رژیم ایران دست به تهدید اسرائیل با بمب اتمى زده است. در حالی که کره شمالى با ۲۰ میلیون جمعیت از گرسنگى رنج مى برد و کشورى است که هیچ ذخایرى در اختیارندارد و از سوى کمونیسمى جنگ طلب به شدت تضعیف شده است.»
روزنامه محافظه کار ”برلینگسکه تیدنده“، چاپ دانمارک درباره نزاع اتمى با ایران هشدار می‌دهد:
«گرچه رهبران ایران در حال حاضر آماده اند، اطلاعاتى درباره فعالیت‌هاى گذشته خود در زمینه برنامه اتمى را بیرون دهند، اما این خود دلیلى است که با هوشیارى بیشترى رژیم ایران را زیر نظر داشت. حال ضرورى به نظر مى‌رسد که با تصویب قعطنامه‌اى از سوى سازمان ملل فشار دیپلماتیک بر ایران افزایش یابد تا که ایران از رؤیاى خود به مثابه قدرت اتمى چشم پوشى کند. کاهش فشار بر ایران در حال حاضر اشتباه است. این عمل این تصور را به‌وجود مى آورد که انگارایران در این زمینه تاکنون رفتارى قابل قبول داشته است. اما دقیقاً وضعیت عکس این است. این کشور شریر تمام برگ‌هاى خود را بر زمین نگذاشته و به همین دلیل اجازه ورود به باشگاه ملل متمدن را ندارد. گرچه در برخى موارد روسیه و چین از اعمال فشار واقعى بر ایران جلوگیرى به‌عمل مى آورند، اما توافق موجود میان امریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان مثبت است.»