دوستان اهل و نااهل در فیس بوک

فیس بوک در سال ۲۰۰۴ به‌وجود آمد. در آغاز، پلاتفرمی بود که دانشجویان برای یافتن دوست و همکلاسی قدیم و همفکران خود در آن عضو می‌شدند. امروزه، علاوه براین خاصیت، می‌توان درفیس بوک سربه سر همه گذاشت و باعث سرگرمی خود و دیگران شد.

بازی با نام رهبران و سران حکومت‌ها

چنین به نظر می‌رسد که در فیس بوک، سیاستمداران، به‌ویژه آنانی که در رسانه‌ها حضوری دائمی دارند، از محبوبیت خاصی برخوردارند.

چند نمونه: احمدی نژاد بیش از ۱۷۰ دوست دارد که درمیان آنها نام‌های آشنای فراوانی به چشم می‌خورند: آدولف هیتلر، صدام حسین ، ایدی امین، دیوار برلین ...

تعداد دوستان معمرالقذافی به مراتب کمتر از دوستان رئیس جمهور ایران است. جورج بوش و آنگلا مرکل نیز از "محبوبان" فیس بوک هستند.

شوخی‌ دسته‌جمعی به جای خودنمایی فردی

فیس بوک ودیگر پلاتفرم‌های اینترنتی‌ای - مانند مای اسپیس (My Space) - که تاکنون محلی بودند برای نمایاندن خود و هنرها و استعدادهای شخصی، تغییر ماهیت داده‌اند و اکنون در کنار خاصیت پیشینشان، به محلی مجازی برای شوخی‌های دسته‌جمعی نیز بدل گشته‌اند.

البته در کنار کاربرانی که با استفاده از نام رهبران کشورهای جهان قصد سرگرمی و خندادن دیگران را دارند، کسانی نیز هستند که این "بازی" را جدی می‌گیرند و در نامه و تفسیرهایی که در همان صفحه منتشر می‌شوند، برای رهبران محبوبشان تبلیغ می‌کنند. برخی دیگر نیز از این فرصت استفاده نموده، با سیاستمداران خاصی "تسویه حساب" می‌کنند.

مسخره کردن پدیده‌های سیاسی

این‌گونه پلاتفرم‌ها بیانگر این واقعیت هستند که پدیده‌های مهم سیاسی که بعضا برای بشریت پیامدهای تلخی نیزداشته اند، در میان نسل جوان چندان جدی گرفته نمی‌شوند؛ به عنوان نمونه "جنگ سرد" که بیشتر طرفداران آن جوان هستند، یا استالین که طرفداران سبیل او "انجمنی" تشکیل داده‌اند!

آنچه که در نگاه نخست می‌توان دریافت این است که فیس بوک تا کنون از قیچی سانسور جان سالم بدر برده، به طوری که می‌توان در آن با ایدئولوژی‌ها و ادیان و تابوهایی مانند هولوکاست و صلیب شکسته‌ی نازی‌ها هم شوخی کرد.

فار