صنعت روسپیگری فعالیت خود را در آلمان از سر می‌گیرد
۱۳۹۹ شهریور ۲۲, شنبه
«سیاستمداران در دوران کرونا با ما رفتاری ناشایست داشتند. آنها عمدا ما را نادیده گرفتند. هیچکس اهمیتی نمی‌داد چه اتفاقی برای ما روسپی‌ها می‌افتد. ما حداقل به اندازه آرایشگرها برای جامعه مهم هستیم.»
این را اشتفانی کلی، پایه‌گذار و رئیس انجمن خدمات جنسی در شهر کلن، که خود به مدت ۳۰ است در این شغل کار کرده، به دویچه‌وله می‌گوید و می‌افزاید در دوره محدودیت‌های کرونا «بسیاری از ما نمی‌دانستند چگونه امروز را به فردا برسانند. آنها هیچ پس‌اندازی نداشتند و مجبور بودند پول قرض کنند. بخصوص وضع زنانی که از شرق اروپا آمده بودند وخیم بود. بسیاری از آنها بدون هیچ حمایت مالی به کشورشان برگشتند، با وجود این که در اینجا مالیات پرداخته بودند.»
دولت آلمان به خاطر نگرانی از گسترش کرونا هرگونه فعالیت روسپی‌خانه‌ها را از ۱۶ ماه مارس ممنوع کرد. حالا این ممنوعیت در بیشتر ایالت‌ها برداشته شده و به روسپی‌ها مجددا اجازه کار داده شده است.
صنعت خدمات جنسی در صدر فهرست آسیب‌دیدگان از کرونا
اگر بتوان فهرستی از مشاغلی در نظر گرفت که بزرگ‌ترین خسارت را از پاندمی کرونا دیدند، روسپیگری بی تردید یکی از آنهاست. دولت از امروز به فردا فعالیت بسیاری مراکز مانند روسپی‌خانه‌ها، کلاب‌های سونا و بسیاری مراکز دیگر را متوقف کرد. درب بزرگ‌ترین روسپی‌خانه اروپا به نام «پاشا» در شهر کلن بسته شد. بسیاری از کارکنان آن یک‌شبه بار خود را بستند و راهی کشورشان شدند. گروهی دیگر کار خود را به شکل آنلاین، غیرقانونی و بدون هیچ ایمنی ادامه دادند، زیرا نمی‌توان به یکباره جلوی ادامه فعالیت دیرین‌ترین شغل جهان را گرفت.
صنعت روسپیگری نیز دچار همان سرنوشتی شده که بسیاری از رستوران‌ها، بارها و کلاب‌ها شده‌اند. بخش قابل توجهی از این کسب‌وکارها احتمالا دوام نخواهند آورد. اشتفانی کلی می‌گوید: «روسپی‌خانه‌ها نیز یکی از این مراکز هستند. چطور می‌شود با ماسک و رعایت فاصله خدمات جنسی داد؟ آینده این حوزه چگونه خواهد بود؟»
ممنوعیت روسپیگری بی‌فایده است
بر سر درستی یا نادرستی قانونی بودن ارائه خدمات جنسی و نحوه عرضه آن همواره در آلمان جدل وجود داشته است. برخی مانند اشتفانی کلی ۲۰ سال آزگار برای تبدیل آن به یکی از مشاغل قانونی با دستمزد و مالیات مبارزه کرده است. در مقابل می‌توان روسپیگری را مانند بسیاری طرفداران حقوق بشر و گروهی از سیاستمداران به عنوان استثمار جنسی و نوعی تجاوز محکوم کرد و خواهان ممنوعیت آن شد.
آنه روزنباخ، نماینده پیشین پارلمان و از مددکاران اجتماعی سازمان زنان کلیسای کاتولیک در شهر کلن معتقد است راه سومی هم وجود دارد؛ می‌توان با نگاهی "عملگرا" با این حوزه برخورد کرد. او می‌گوید: «ممنوع کردن روسپیگری کمکی نمی‌کند و این را دوران محدودیت‌های کرونا نشان داد. روسپیگری در این دوره هم ادامه پیدا کرد. اما حالا حداقل روسپی‌ها می‌توانند سر کار خود برگردند و درآمد خود را به شکل قانونی به دست آورند.»
او در این شش ماه دشوار مشاور بسیاری از زنان روسپی بوده و در زمینه‌های مختلف به آنها یاری رسانده است؛ برای تلفن همراه آنها کارت خریده تا بتوانند با افراد خانواده‌شان در خارج از آلمان تماس بگیرند، بسته‌های مواد غذایی به آنها رسانده یا برای پر کردن فرم دریافت حقوق بیکاری به آنها کمک کرده است.
او سال‌هاست که در یکی از پروژه‌های موفق شهر کلن فعالیت می‌کند. در شمال شهر خیابانی برای روسپیگری قانونی وجود دارد که در آن دستشویی، حمام و دستگاه‌های خرید مواد غذایی برای روسپی‌ها نصب شده است. پروژه‌ای که بسیاری شهرهای دیگر هم از آن الگوبرداری کردند. این پروژه ۲۰ سال است که از سوی شورای تمامی احزاب حمایت می‌شود و شهرداری و مددکاران اجتماعی بر اداره آن نظارت می‌کنند.
در کانکس‌هایی که در این خیابان قرار داده شده، به زنان خدمات درمانی رسانده می‌شود و مددکاران اجتماعی ۳۶۵ روز در سال در آنجا حضور دارند تا به روسپی‌ها در هر زمینه‌ای کمک کنند. آنه روزنباخ می‌گوید تقریبا در طول تمام این مدت به هیچ روسپی تعرض نشده است. دلیلش هم این است که سازمان‌های کمک‌رسانی به شکلی گسترده حضور دارند و کار روشن‌گرانه در رابطه با بیماری‌های جنسی و دیگر مشکلات را بر عهده گرفته‌اند.
خروج هدفمند از روسپیگری و ارائه چشم‌انداز برای آینده
این سازمان‌ها ضمن آگاه کردن روسپیان، به آنها راه‌های برون‌رفت از این حوزه و یادگیری حرفه‌ای دیگر را نیز نشان می‌دهند. آنه روزنباخ انتقاد می‌کند که آلمان سالیان سال تنها چشم‌اندازی که در مقابل روسپی‌ها قرار داده، کار در خانه‌های سالمندان بوده و این اشتباه بزرگی است.
او شخصا به کارنامه زندگی روسپی‌ها دقت می‌کند که به عنوان مثال سابقه تحصیلات آنها چه بوده است. دانشجو بوده‌اند؟ کارآموزی کرده‌اند؟ اگر آری، آیا این امکان وجود دارد که امکانی برای ادامه آن برای‌شان فراهم کرد؟ آنها برای کنار گذاشتن این شغل نیاز به چشم‌اندازی قابل دسترسی دارند. به همین دلیل نیز سازمان مددکاری زنان کلیسای کاتولیک اخیرا پروژه‌ای با عنوان «برنامه خروج» ارائه داده است.
سال ۱۹۹۹ و زمانی که آنه روزنباخ هنوز نماینده پارلمان بود، قانونی را برای بهبود وضع اجتماعی و حقوقی روسپی‌ها به مجلس ارائه داد. اگر حالا از او درباره چگونگی حمایت از زنان و مردان روسپی بپرسید، پاسخ می‌دهد: «برای خشک کردن ریشه فحشا در رومانی و بلغارستان باید با فقر مبارزه کرد. و اینجا در آلمان باید باید ادارات بهزیستی را چنان از نظر پرسنلی مجهز کرد که فقط به نظارت بر مدارس و بیماری‌های واگیر نپردازند، بلکه به قدر کافی به روسپی‌ها نیز رسیدگی کنند.»