1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

"محرومیت از خدمات پزشکی؛ابزار سرکوب زندانیان سیاسی در ایران"

۱۴۰۳ آذر ۲۴, شنبه

سازمان دیده‌بان حقوق بشر از محروم کردن زندانیان سیاسی از خدمات درمانی خبر داد. این نهاد بین‌المللی حقوق بشری گفته است جمهوری اسلامی از محروم کردن خدمات درمانی به عنوان ابزاری برای خاموش کردن صدای مخالفان استفاده می‌کند.

https://p.dw.com/p/4o9Sq
سازمان دیده‌بان حقوق بشر
سازمان دیده‌بان حقوق بشر

سازمان دیده‌بان حقوق بشر روز جمعه ۲۳ آذر (۱۳ دسامبر) در بیانیه‌ای از وضعیت زندان‌های ایران گزارش داده و نوشته محرومیت از خدمات درمانی وضعیت زندانیان سیاسی را وخیم‌تر می‌کند و موجب "رنج غیرضروری" و در مواردی "مرگ قابل پیشگیری" زندانیان شده است.

دیده‌بان حقوق بشر به ویژه وضعیت زندانیان سیاسی زن در زندان اوین را در ارتباط با عدم دسترسی آنان به خدمات درمانی مورد بررسی قرار داده است.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

مستندات سازمان‌های حقوق بشری نشان می‌دهد مقام‌های ایرانی سال‌هاست دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و خدمات درمانی را برای زندانیان محدود کرده‌اند و از این محدودیت‌ها به عنوان ابزاری برای فشار به زندانیان استفاده می‌شود.

ناهید نقش‌بانی، کارشناس ایران در سازمان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید بسیاری از این زندانیان در دادگاه‌های ناعادلانه محکوم شده‌اند و اصلاً نباید در زندان باشند.

به گفته این کارشناس این افراد از دریافت مراقبت‌های پزشکی محروم می‌شوند که این امر حقوق آنان در زمینه سلامت را نقض کرده و جانشان را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.

راحله راحمی‌پور یکی از زندانیان سیاسی است که از خدمات پزشکی محروم شده است. او خواهر حسین راحمی‌پور، پزشک و از فعالان سیاسی چپگرا است که گفته می‌شود در اوایل سال ۱۳۶۳ اعدام شده است.

راحمی‌پور ۷۲ ساله در بند بانوان زندان اوین زندانی است و از مشکلات شدید سلامت رنج می‌برد. این زندانی سیاسی تومور مغزی دارد و با وجود وخامت وضعیتش و رشد بیشتر تومور مغزی در ۲۴ نوامبر، هنگامی که به بیمارستان زندان منتقل شد، به سرعت بدون دریافت درمان مناسب به سلول خود بازگردانده شد. 

راحمی‌پور در نوامبر ۲۰۱۹ بازداشت و توسط دادگاه انقلاب تهران به دلیل "تبلیغ علیه نظام" به شش سال زندان محکوم شد. او در طول بازداشت خود چندین سکته قلبی داشته و نیاز به درمان اورژانسی پیدا کرده است. دادستانی از انتقال او به کمیسیون پزشکی برای دریافت درمان مورد نیاز خودداری کرده است.

زینب جلالیان، یک زندانی سیاسی کرد است که به حبس ابد محکوم شده و ۱۷ سال را در زندان‌های مختلف ایران گذرانده و اکنون در زندان مرکزی یزد به سر می‌برد. این زندانی سیاسی از دردهای فزاینده‌ای در سمت راست بدنش رنج می‌برد، اما از دریافت درمان خدمات درمانی محروم است. این زندانی سیاسی به دلیل وخاومت وضعیتش به بیمارستان فاروقی یزد منتقل شده و با دستبند و پا‌بند از او سی‌تی‌اسکن گرفته شده است.

در بیانیه سازمان حقوق بشر همچنین به وضعیت وریشه مرادی، دیگر زندانی سیاسی کرد که در زندان اوین محبوس است، اشاره شده و گفته می‌شود که این زندانی سیاسی با وجود وخامت حال جسمانی پس از محکوم شدن به اعدام در آذرماه سال جاری، از انتقال به بیمارستان و انجام آزمایش‌های پزشکی و ملاقات با خانواده محروم شده است.

وریشه مرادی در ۱۰ اکتبر به دلیل حکم اعدام دو زندانی دیگر، اعتصاب غذای ۲۰ روزه‌ای را آغاز کرد و در نتیجه دچار کاهش وزن شدید و مشکلات جدی سلامت شد.

مطلب احمدیان، یک زندانی سیاسی کرد دیگر است که پانزدهمین سال خود را در زندان اوین می‌گذراند و از مشکلات جدی سلامت رنج می‌برد. بیماری‌های درمان‌نشده احمدیان به ورم شدید در ناحیه شکم منجر شده که فشار زیادی به ریه‌ها و معده او وارد می‌کند. درخواست این زندانی سیاسی برای انتقال به بیمارستان رد شده است.

در ادامه گزارش به وضعیت مهوش ثابت، زندانی ۷۳ ساله بهائی،‌ نیز اشاره شده که قرار است طی روزهای آینده "تحت عمل قلب باز" قرار گیرد. دادگاه انقلاب تهران مهوش ثابت را در دسامبر ۲۰۲۲ به ۱۰ سال زندان محکوم کرد. 

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

سازمان دیده‌یان حقوق بشر در ادامه گزارش خود می‌گوید طبق اصول و قوانین سازمان ملل، زندانیان بیمار که نیاز به درمان تخصصی دارند باید به مراکز تخصصی یا بیمارستان‌های غیرنظامی منتقل شوند. 

انتقال زندانیان سیاسی به تیمارستان از زبان دو زندانی

 

پرش از قسمت در همین زمینه

در همین زمینه

نمایش مطالب بیشتر