نفوذ عربستان سعودی بر تعیین بهای نفت
۱۳۸۶ شهریور ۲۷, سه‌شنبه
با افزایش بهای نفت است که خزانه‌ی دولت سعودی پر می‌شود. بر اساس داده‌های یک بانک سعودی، مازاد بودجه‌ی دولت پادشاهی تنها در سال ۲۰۰۶ حدود هفتاد میلیارد دلار بوده است و این پنج برابر میزان سال پیش از آن است. علت این امر افزایش بهای نفت بود که در تابستان این سال به اوج خود، یعنی بشکه‌ای۶۶ دلار رسید.
در صورتی که بهای نفت افزایش یابد، از میزان تقاضا کاسته خواهد شد. در سال ۲۰۰۶ تنها یک درصد بر فروش افزوده شده بود، در حالی که در سال ۲۰۰۴ میزان رشد فروش ۴ درصد بوده است.
به عبارت دیگر، افراط در افزایش بهای نفت به اقتصاد جهانی زیان می‌رساند و کاهش بیش از انتظار بهای نفت به اقتصاد عربستان سعودی. بنابراین باید بهای نفت را میان این دو حد نصاب نگاه داشت. این تصوری است که علی النعیمی، وزیر نفت عربستان سعودی از تعیین بهای نفت دارد. به همین دلیل نعیمی به وین سفر کرد تا ترمز روند افزایش بهای نفت را بکشد. وی پس از هفت ساعت بحث و جدل، بالاخره ۱۱ همکار خود در اوپک را قانع ساخت تا بر استخراج نفت خام بیافزایند. کشورهای ایران، نیجریه، ونزوئلا و الجزایر جزو مخالفان وی بودند. این کشورها بالاخره توانستند پیشنهاد افزایش یک میلیون بشکه در روز را به پانصد هزار تقلیل دهند.
هرچند که سعودی‌ها بر روی یک چهارم منابع نفت کره‌ی خاکی نشسته‌اند و بزرگترین تولیدکننده‌ی نفت خام هستند، ولی تصمیم در این گونه مسائل را باید با توافق کشورهای عضو اوپک اتخاذ کنند. وزیر نفت عربستان سعودی در کنفرانس مطبوعاتی اوپک در زمینه‌ی افزایش میزان تولید نفت گفت: «ما قصد داریم به این گونه نشان دهیم که بر منافع مشتریان بسیار ارج می‌نهیم.»
در بحران نفت دهه‌ی هفتاد میلادی، صنعت نفت عربستان سعودی توانسته بود با ثابت نگاه داشتن بهای نفت اعتماد مشتریان را به خود جلب کند. هیچیک از کشورهای عضو اوپک در شرایطی نیست که بتواند همانند سعودی‌ها تا این اندازه برای انطباق با بازار نفت، در میزان تولید نوسان ایجاد کند. با افزایش تقاضا، بر میزان تولید می‌افزایند و با کاهش تقاضا از میزان تولید می‌کاهند. ولی این قماری است که می‌توان در آن دچار خطا شد.