یک فیلم افشاگرانه درباره قتل‌های ناموسی در پاکستان
۱۳۹۴ اسفند ۱۸, سه‌شنبه
شرمین عبید چینوی امسال برای فیلم "دختری در رودخانه: بهای بخشش" برنده جایزه اسکار بهترین مستند شد. این مستند داستان دختری ۱۹ ساله به نام صبا است که مورد ضرب و شتم پدر و عمویش قرار می‌گیرد. این دو در نهایت تیری در صورت صبا شلیک می‌کنند، او را درون گونی کرده و به رودخانه می‌اندازند.
به گفته شرمین عبید چینوی، مستندساز پاکستانی، قتل‌های ناموسی موضوعی ممنوعه در پاکستان به شمار می‌رود و هیچ‌گاه درباره آن صحبت نمی‌شود.
• به کانال تلگرام دویچه وله فارسی بپیوندید!
نواز شریف، نخست‌وزیر پاکستان اندکی پیش از برگزاری مراسم اسکار شخصا از چینوی برای حضور در مراسم نمایش این فیلم دعوت نمود و اعلام کرد که به زودی با تشدید قوانین کاری خواهد کرد تا عاملان قتل‌های ناموسی نتوانند از مجازات فرار کنند.
او با ستایش از مستند شرمین عبید چینوی، این اثر را برای تمامی زنان "الهام‌بخش" خواند و گفت: «او در راستای خدمت به بشریت و تغییر اجتماع کار می‌کند.»
گوشه‌نشینی قربانیان، رهایی مجرمان
صبا، قهرمان این مستند، از نقشه قتل پدر و عمویش جان سالم به در می‌برد. شرمین عبید چینوی در بیمارستان به دیدار او می‌رود و او را راضی می‌کند تا سرنوشت خود را در برابر دوربین روایت کند. گناه صبا عاشق شدن و ازدواج بدون کسب اجازه از مردان خانواده بوده است.
او به اتهام "آلوده کردن شرافت خانواده" به مرگ محکوم می‌شود. صبا تک و تنها در برابر خانواده قرار می‌گیرد و مادر و خواهر و برادرانش نیز طرف پدر را می‌گیرند.
به گفته چینوی برای شمار زیادی از پاکستانی‌ها ارتکاب قتل ناموسی جنایت محسوب نمی‌شود، زیرا در نهایت هیچ‌کس در پرونده‌های قتل ناموسی محکوم نمی‌شود. او می‌گوید: «صبا، همسرش و مادر و پدر همسرش از طرف همه کنار گذاشته شدند و با آنها همانند جذامی‌ها رفتار شد. در نهایت صبا مجبور شد پدر و عمویش را ببخشد. نقص قوانین پدیدآورنده‌ی این وضعیت است.»
از آنجا که قتل‌های ناموسی اغلب در خانواده اتفاق می‌افتد، تقربیا تمامی محکومین در پاکستان بخشیده خواهند شد. به همین دلیل نیز دولت قادر نیست تا قاتلان را مجازات کند.
مستند شرمین عبید چینوی دیوار سکوت را در پاکستان فرو ریخت و موجب شد که معضل قتل‌های ناموسی در سطح ملی مطرح شود. چینوی برای نخستین مستندش نیز با نام "نجات چهره" جایزه اسکار دریافت کرد. این مستند داستان قربانیان حملات اسیدپاشی بود؛ زنانی که خشم مردان چهره‌هایشان را برای همیشه از میان برده و مجبور هستند برای تمام عمر خانه‌نشین شوند.
این خانم مستندساز پاکستانی ۳۷ ساله می‌خواهد صدای زنان در کشوری مردسالار باشد و برای تحقق حقوق آنان مبارزه کند.