40 lat architektury NRD

"Gotowi do pracy i obrony pokoju", czytamy na transparencie umieszczonym w 1953 roku na drewnianym rusztowaniu jednego z domów powstających przy Alei Stalina w Berlinie Wschodnim. W NRD polityka i architektura były ze sobą ściśle związane. Aleja Stalina była sztandarowym projektem odbudowy Niemiec Wschodnich ze zniszczeń wojennych.

W połowie lat 50. w Pirnie niedaleko Drezna powstały w największej tajemnicy zakłady zajmujące się projektowaniem i testowaniem silników lotniczych i turbin gazowych, Dla ich załogi wybudowano nowoczesną stołówkę w stylu powojennego modernizmu. Ciekawym elementem architektonicznym tej budowli była przeszklona klatka schodowa. Dziś w tym budynku mieszczą się poszukiwane przez lokatorów lofty.

Młoda NRD postanowiła inaczej zorganizować połączenia kolejowe wokół swojej stolicy. W tym celu wybudowano tzw. Berliński Pierścień Zewnętrzny, czyli kolej obwodową umożliwiającą wjazd pociągów z zachodu i południa do Berlina Wschodniego bez potrzeby tranzytu przez Berlin Zachodni. W 1958 roku otwarto nowy dworzec kolejowy w Poczdamie, wyróżniający się prostą, funkcjonalną architekturą.

Kino to powstało w połowie lat 50. na terenie zniszczonego podczas wojny kina UFA. Później przekształcono je w dom kultury, który działał do 1998 roku. Malowidła umieszczone na przedniej ścianie budynku przedstawiają kobietę odgruzowującą miasto oraz stalownika. Dziś budynek ten przesłania nowoczesny kompleks multikina.

We wschodniej części podzielonego Berlina budowano stolicę NRD. Od 1957 roku wschodnioniemiecka architektura zaczęła ponownie nawiązywać do nowoczesnych trendów w budownictwie na świecie. Wyrazem tego trendu były wieżowce w centrum miasta. W jednym z nich mieściła się centrala wschodnioniemieckiego urzędu statystycznego, widoczna po prawej stronie zdjęcia. Pośrodku widzimy wieżę telewizyjną.

Dom Przemysłu Elektronicznego i Dom Podróż, widoczny w środkowej części zdjęcia, należą do klasycznych budowli wschodnioniemieckiego modernizmu. Oba budynki stoją do dziś i rzucają się w oczy zwiedzających centrum miasta.

Do końca NRD w Domu Podróży mieściła się dyrekcja generalna wschodnioniemieckich biur turystycznych oraz linii lotniczych Interflug. Ciekawym elementem zdobniczym tego budynku jest miedziana płaskorzeźba Waltera Womacka przedstawiająca "Czlowieka pokonującego czas i przestrzeń". Budynek ten został zaliczony do zabytków architektury i znajduje się pod ochroną.

Okrągłe Kino w Dreźnie jest dziełem architektów Manfreda Fasolda i Winfrieda Sziegoleita. Miało ono ożywić widok ulicy Prager Strasse w tym mieście. Mierzące 20 metrów wysokośc ikino w kształcie rotundy mieści dwie sale kinowe i różni się znacznie wyglądem od innych domów w centrum Drezna, przypominających betonowe klocki. Kino to należy do najciekwszych dzieł powojennego modernizmu w Dreźnie.

Pawilon ten możemy podziwiać na plaży w Sassnitz na wyspie Rugii. Ta muszla koncertowa jest dziełem Ulricha Muethera i uchodzi za niezwykle ciekawy przykład wschodnioniemieckiej architektury plażowej. Ze względu na swoje walory artystyczne została uznana za zabytek i znajduje się dziś pod ochroną.

Od 1983 roku w Rostocku przystąpiono do budowy nowej dzielnicy, wykorzystując w niej specjalną odmianę wielkiej płyty typu 83. Twórcy tego osiedla z powodzeniem nawiązali do tradycyjnych form architektury miejskiej stosując technologię wielkopłytową. Powstałe tu budynki przypominają ceglane domy, często spotykane w miastach Hanzy.