Drezno skreślone z listy UNESCO

Nie pomogły ani ultimatum Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury, ani też protesty niemieckich ekologów i intelektualistów (m.in. pisarzy Guentera Grassa i Martina Walsera). Saksończycy mimo wszystko zdecydowali się na realizację spornego projektu, choć z opóźnieniem. Zamiast w 2010, most był gotowy w 2013 roku. Spina łąki nadłabskie w jednym z ich najszerszych miejsc.

Nowy most drogowy na Łabie,widziany od strony Waldschlösschen; byłej rezydencji letniej saksońskiego ministra Camilla hrabiego Marcoliniego. Budowę mostu w tym miejscu rozważano już w XIX wieku. Pierwszą wersję projektu złożono w 2003 roku. Z przyczyn ekologicznych budowę odłożono do końca 2007 roku. W zimie, przy akompaniamencie protestów wycinano drzewa; m.in. 280-letniego buka czerwonego.

Przejazd przez most skraca drogę na lotnisko. Odpada trasa prowadząca przez notorycznie zatłoczone śródmieście. W 2005 roku za budową mostu opowiedziało się prawie 70 procent uczestników referendum. Dziś nawet sceptycy przyznają, że ruch między obu brzegami Łaby został rzeczywiście usprawniony.

Konstrukcję mostu UNESCO uznało za niedopuszczalną ingerencję w krajobraz. Wielu Saksończyków temu zaprzecza. Ostateczna wersja projektu odpowiada też nietoperzom, których dobro wykorzystywano jako środek nacisku, by odwieść decydentów od budowy mostu. Uwzględniając potrzeby zwierząt zamontowano tam specjalną instalację świetlną i wprowadzono ograniczenie prędkości w godzinach wieczornych.

Most Waldschlösschenbrücke widziany od spodu. Jest to most łukowy o długości 636,1 m, szerokości 28,6 m i wysokości 26,4 m. Jego budowa pochłonęła ok. 182 mln euro (przewidywane koszty 157 mln euro). Utrzymanie całości nowej trasy ma kosztować rocznie ponad milion euro, z czego samego mostu 0,5 mln euro.

Waldschlösschenbrücke łączy gęsto zaludnioną, lewobrzeżną południowo-wschodnią część Drezna z prawobrzeżną północną częścią stolicy Saksonii. Odciąża pięć innych mostów miasta, w tym historyczny Loschwitzer Brücke (1893), zwany „Blaues Wunder”.

Panorama drezdeńskiej Starówki w stalowych ramach Waldschlösschenbrücke. Wielu spacerowiczom ten widok kojarzy się z obrazami Bernardo Bellotto, zwanego Canaletto, który, zanim udał się do Polski, żył i tworzył w Dreźnie w latach 1747-1758 i 1761-1764.

Po obu stronach mostu przebiega droga dla pieszych i rowerów. Kierując się z południa na północ miasta, oprócz łąk nadłabskich widzimy w tle po prawej stronie byłą rezydencję Marcoliniego, Waldschlösschen. Dziś mieści się tam przybrowarna kultowa restauracja.