د سکتې علايم

سکته په مغز کي ناڅاپه د غير معمولي ويني جريان دی. په مغز يا غاړه کي د ويني د نري رگ په بنديو يا چاودلو سره مغز ته کافي وينه نه رسيږي چي په دې سره نو د مغز د سلولونو معاليت متوقف کيږي. په يوه سريع اقدام سره کيدای سي د سکتې مخنيوی وسي.

د سکتې تر ټولو روښانه علايم: په ليد او ويلو کي خنډ، د نه اورېدو او فلجېدو احساس، د سر سخت درد له سرڅرخۍ سره. چا چي سکته کړې وي نه بايد څه وڅښي او نه هم دارو وخوري. چي بې هوښه سي بايد آرام په بغل څملول سي. د امکان په صورت کي بايد ژر تر ژره بايد لومړنۍ مرستي پيل سي چي تنفس يې سم سي.

سکته تر ټولو مخکي د مخ پر بڼه ښکاري. هغه څوک چي سکته يې کړې وي ورته وواياست چي وخاندي. که يې سکته کړې وي، د صورت عضلات يې کمزوري کيږي او په کږه خوله خاندي.

هغه چا چي سکته کړې وي کولای نه سي چي خپل لاسونه راپورته کړي او ورغوي وښيي.

که يو څوک ونه کولای سي چي يوه جمله درسته تکرار کړي، احتمالاً به يې د ويلو سيستم زيانمن سوی وي. که هغه بندي بندي خبري کوي او کلمات سم نسي بيانولای بايد ژر تر ژره ډاکتر ته ورسول سي.

که د يو چا په والدينو کي يوه يې سکته لرلې وي، نو ډير خطر يې سته چي اولاد ته يې هم پيدا سي. په سکته کي سن هم مهم دی. تر ۵۰کلنۍ لوړو خلکو کي د سکتې خطر دوه برابره ډيريږي. جنسيت هم مهم دی. تر ښځو ډېر نارينه له سکتې سره مخامخ کیږي.

د کارپوهانو په نظر د سکتې د پيښو مخنيوی کيدای سي. تر ټولو خراب شی چي د سکتې خطر زياتوي د فشار زياتېدل دي. نور عوامل يې: سگريټ څکول، د شکري او ډيري وازگي لرلو ناروغي. ډير وزن او د ډيرو مشروباتو څښاک هم د سکتې خطر زياتوي.