Basın özeti

Düsseldorf'da yayımlanan Handelsblatt Zimbabve Devlet Başkanı Mugabe ile ilgili olarak Avrupalıların öz eleştiri yapmasını öneriyor:

"Yeni Afrika Avrupalılara pek uymuyor. Ama bu beklenmedik bir durum değil. Tartışmanın nedeni Avrupalıların Afrikalılara eşit ortaklık önerip, sonra da, yaptıkları her şeye karışmaları. Mugabe'yi eleştirmek yanlış değil, ama Avrupalıların bu vesile ile öz eleştiri yapması da yerinde olurdu. Ayrıca Afrika ile ticarette yeni bir politika gerekli, ama bunu silahı göğüslerine dayararak yapmak yanlış bir yöntem. Avrupa Birliği Komisyonu ağır bir yenilgi yaşadı."

Essen'dan West Deutsche Allgemeine Gazetesi'nde de şu satırları okuyoruz:

"Avrupalılar doğruyu söyleme cesareti gösterselerde, Afrika'ya ilgilerinin Çin'in bu kıtaya yönelik politikasının sonucu olduğunu kabul ederlerdi. Pekin, bu dev kıtanın yeraltı zenginliklerini hedefleyerek, ucuz krediler dağıtıyor ve ne insan hakları ne de yolsuzluktan söz ediyor. Avrupa'nın endişesi hammadde kaynaklarının elinden alınması. Brüksel'in düzenleğidi zirvenin tek motivasyonu bu."

Stuttgarter Zeitung'da Afrika'nın değerinin yükselmesini Çin'in bu kıtaya olan ilgisine bağlıyor:

"Afrika artık isteyen değil, veren konumunda. Çinlilerin ekonomik, ABD'nin askeri çıkarlara bağlı ilgisi bu kıtadaki dengeleri değiştirdi. Bu yarışta en kötü kartlar Avrupa'nın elinde."

Ve Avrupa gazetelerine bakıyoruz: Lüksemburg'dan “Luxemburger Wort” gazetesinin değerlendirmesi şöyle:

“Avrupa’nın Afrika’ya doğan ilgisi siyasi ve ticari nedenlere dayanıyor. Zira sürüm ve satış pazarı olmanın ötesinde Afrika Çin’le rekabet edebilecek bir hammadde ve enerji kaynağı olarak görülüyor. Böylelikli dünyanın en yoksul bölgesi için gelişme ve halklarına insan onuruna yakışır bir yaşam düzeyi sağlama fırsatı doğmuş oldu."

İsviçre'den “Neue Zürcher Zeitung” gazetesinde ise Avrupa’nın Afrika yönelimi farklı bir şekilde değerlendiriliyor:

“Avrupa, Afrika ile ortaklık kurmaya çalışırken iki kıta arasındaki fiili eşitsizliğin yanı sıra Afrika kıtasındaki eşitsizliği de görmezden geliyor. Teorik olarak Avrupa ile eşit olma şansına sahip olabilecek Afrika ülkeleri hammadde üreticisi olanlar. Fiiliyatta ise en çok yardımı alan ve kendilerinden kaynaklanan istikrarsızlıktan çekenler onlar.”

Afrika zirvesi sırasında açıklanan Libya lideri Muammer Kaddafi’nin Fransa ziyareti de Fransız gazetelerinde yorumlanıyor. Liberation gazetesi "Sarkozy, Libya diktatörünü çekincesiz ağırlıyor" eleştirisi yaparken, “Le Figaro” gazetesi Fransa Cumhurbaşkanı'nın gerçekçi olduğu görüşünde:

“Eleştiriler dikkate alınacak olunsa Kaddafi’nin çadırından çıkmaması ve kesinlikle Paris’e gelmemesi gerekir. Basit algılamalara karşın Fransa’nın kendini bir diktatöre satması sözkonusu değil. Fransız Hükümeti’nin asıl hedefi doğru yolu bulan ülkeleri teşvik etmek. Libya da bu ülkelerden biri. Sadece bizim görüşlerimizi kabul edenlerle ortaklık kurma lüksümüz yok. Libya petrol piyasasının önemli bir aktörü. Çıkarlarımızı gerçekçilik ışığında savunmak alçaklık değildir.”