Çinlilere tepki büyük

17 yaşındaki Ye Pei birkaç aydır İtalya'nın doğusundaki tatil beldesi Falconara'da yaşıyor. Bir barda çalışıyor ve İtalyancası sadece içecek servisi sırasında ihtiyaç duyduğu sözcüklerle sınırlı. Bu durumdan çok da memnun değil.

Ye Pei  "Benim için şu an, İtalyancayı öğrenmek çok önemli. Bu benim önceliğim. İtalyancayı iyi konuşursam, o zaman bağımsız bir hayat sürebilirim. Aileme konfeksiyon fabrikasında çalışıp çalışamayacağımı sordum ama onlar 'Hayır' dediler. 'Bütün gün dikiş dikince, İtalyanca öğrenmek zor" şeklinde konuşuyor.

Birçok Çinli İtalya'ya tıpkı Ye Pei gibi Çin'in doğusundaki Zhejiang vilayetinden geliyor. Memleketleri Kuingtian bölgesi dağlarla çevrili. Burada ne sanayi var, ne de iş olanağı.  

Çinliler bundan 30 yıl önce kitleleler halinde İtalya'ya göç etmeye başladı. Birçoğu konfeksiyon fabrikalarında, İtalyan giyim firmaları için taşeron işçi olarak çalıştılar. İş basitti; düğmeleri hırkalara, fermuarları pantolanlara dikmek. Kısa süre içinde kendi konfeksiyon fabrikalarını açtılar. Son 10 yılda İtalya'daki Çinlilerin sayısı üç kat artarak, 200 bine ulaştı. İtalya'da yaşayan göçmenlerin yüzde 20'sini Çinliler oluşturuyor.

Yakınlarını da getirdiler

Birçoğu ailesini, yakınlarını, arkadaşlarını İtalya'ya getirdi ve bu kişileri kendi fabrikalarında çalıştırmaya başladı. Her yerde, Çinlilerin ne kadar hızlı, kolay ayak uyduran ve ucuz işçiler olduğu konuşulmaya başladı.

Çin'de "Laoban" adı verilen fabrika sahipleri geleneklere uygun olarak işçilerinin yatacak yerlerini ve yemek masraflarını ödüyor. İşçilere aylık maaş verilmiyor. Parça başına ücret alıyorlar. Falconara'nın kuzeyindeki fabrikanın müdürü Jimmy Şu bunun nedenini şöyle açıklıyor:

"Çinliler sabit maaş almayı sevmiyorlar. 'Ben daha hızlı çalışsam bile hep aynı parayı alacağım' diye düşünüyorlar. Bu nedenle özellikle becerikli ve hızlı olanları parça başı çalışıyor. Çünkü bu sayede daha fazla para kazanabiliyorlar."

Bile bile lades

Barmenlik yapan 17 yaşındaki Ye Pei'nin annesi Şue Fen fabrika sahiplerinin işçileri kullandığını çok iyi biliyor ama yine de özellikle Avrupa'ya yeni gelen bazı göçmenlerin anlaşmalara karşı hareket ettiğini söylüyor.

"İtalyan bir patron için çalışssam o zaman kiramı ödemek ve kendim alışverişe gitmek zorundayım. Bu çok zahmetli. Ama Çinli bir patron için çalıştığımda, o zaman en azından benim kalacağım yeri temin ediyor; yeme içmemi karşılıyor. Çin'de de böyle yapıyoruz."

İtalyan polisinin verdiği bilgiye göre Çinli fabrikalarda çalışma izni ve gerekli evrakları olmayan kişiler 24 saat boyunca çalıştırılıyor. Adının açıklanmasını istemeyen bir polis, şöyle konuşuyor:

"Çinliler çok açıkgöz ve iyi organize olmuşlar. Bilinçli olarak sessiz kalıyorlar, bu sayede gazeteler onlar hakkında haber yapmıyor, polis onları rahat bırakıyor.  Bir yandan birçok İtalyan onları nazik ve sessiz olarak algılıyor. Ama diğer yandan yasadışı yollardan kendi sorunlarını çözmek isteyen birçok Çinli göçmen var."

'18 saatten fazla çalışıyorlar'

İtalya'da Çinlilere duyulan hoşnutsuzluk artıyor. Bunda İtalya'da işsizlik rakamlarının  ve İtalya'nın borçlarının artmasının etkisi büyük. 

İtalya'daki Çinli konfeksiyon fabrikalarıyla ilgili araştırma yapan Padova Üniversitesi Sosyoloji Profesörü Valten Zanin, sanayinin rekabet gücünü korumak için ucuz işgücüne başvurduğunu ve işçilerin günde 18 saatten fazla çalışmasının hiç de nadir olmadığını söylüyor. 

İşte bu nedenle Ye Pei gibi birçok Çinli alternatif olarak şansını hizmet sektöründe deniyor. 17 yaşındaki Ye Pei'nin en büyük hayali günün birinde kendi barını açmak ve böylece annesi ve babasının erken emekliye ayrılmasını sağlamak.

© Deutsche Welle Türkçe

Suzanne Ma / Hülya Topçu

Editör: Ercan Coşkun