رده ۱۵ جدول، اوج بحران پرسپولیس • گپی با حمید درخشان
۱۳۹۱ اردیبهشت ۱۸, دوشنبه
بشنوید: گفت‌وگو با حمید درخشان درباره بحران پرسپولیس
آقای درخشان! تیم پرسپولیس در هفته‌ی سی و سوم لیگ برتر فوتبال ایران با باخت چهار بر سه مقابل راه‌آهن شهر ری به رتبه‌ی پانزدهم جدول سقوط کرد. آیا شما تا به‌حال به خاطر داشته‌اید که پرسپولیس در رده‌ی پانزدهم جدول قرار گرفته باشد؟
باید بگویم تا آنجایی که من از دوران بازیگری و دوران مربی‌گری در ایران به‌یاد ندارم که پرسپولیس در فصلی این تعداد گل خورده باشد. جای تأسف است که چنین تیم بزرگی با این همه طرفدار با چنین مشکلاتی دست به گریبان است. باید بازبینی کنیم که چرا پرسپولیس به این روز افتاده است.
چرا آقای درخشان؟
در کشورهائی مثل آلمان، انگلیس، اسپانیا و ایتالیا، اساس کار بر برنامه‌ریزی تحقیق و پیش‌بینی شده است. پس به موفقیت هم می‌رسند. متأسفانه فوتبال ما چند سالی‌ست که بدون برنامه‌ریزی و درنظر گرفتن مسائل فنی پیش می‌رود و در مورد آن تصمیمات آنی گرفته می‌شود. این تصمیمات خصوصی‌ست. با مسائل خصوصی برخورد می‌شود و در مورد مسائل مالی هم که البته حساب و کتابی در کار نیست. آنچه می‌بینیم در واقع حاصل همین وضعیت است.
آقای درخشان! نارسایی و کمبودهای مدیریتی سال‌های سال است که متأسفانه بر فوتبال ایران حکمفرماست. اما با این وجود تیم‌هایی مانند استقلال و پرسپولیس تا این حد سقوط نکرده و تیم پانزدهم جدول نشده بودند!
مگر در بی‌برنامگی نمی‌توان موفق شوید؟ وقتی شما برنامه نداشته باشید، مطمئن هستید که دوم یا سوم می‌شوید. خب یک روز هم این بی‌برنامگی و نداشتن تشکیلات منسجم شما را به اینجا می‌آورد. اگر دو یا سه بازی دیگر ادامه داشت، ممکن بود پرسپولیس به رده‌های پائین‌تر هم سقوط می‌کرد و معضلات بیشتری هم می‌داشت. وقتی ما تشکیلات و مدیریت منسجم و قوانین درستی نداریم، راستش همین‌جا هم که ایستاده‌ایم، جایگاه بالایی‌ست. شانس آورده‌اند که از رده خارج نشدند.
پس طبق اشاره‌های شما سردار رویانیان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس که یک شخص نظامی‌ست و تخصص فوتبالی ندارد، بزرگترین سهم را در این سقوط و ناکامی سرخ‌پوشان پایتخت ایران دارد؟
همه نقش دارند. اگر کسی خودش را از این قاعده مستثنی بداند، اشتباه کرده و به بیراهه رفته است. همه‌ی آن عزیزانی که برنامه‌ریزی کردند و آمدند، نقش داشتند. حالا درجات تقصیر است که فرق می‌کند. همه دست به دست هم داده‌اند و این مشکلات و معضلات را به‌وجود آورده‌اند. اگر یک تشکیلات سازماندهی و انضباط داشته باشد و قانون را اجرا کند بی‌تردید چنین تبعاتی نخواهد داشت. کجای دنیا یک بازیکن می‌تواند در هر بازی‌یی که دلش خواست شرکت کند و هرجا نخواست شرکت نکند؟
آقای درخشان در زبان آلمانی یک ضرب‌المثل هست که معادل آن در فارسی هست «ماهی از سر گنده گردد، نی ز دم»
بله. کاملاًً درست می‌فرمایید. هر جا که تشکیلاتی منظم و انضباط کافی نباشد و قانون درست اجرا نشود، هرج و مرج می‌شود و در نهایت هدف‌ها تحقق پیدا نمی‌کنند. ما باید قبول کنیم که این‌ها تلنگری‌ست برای دست‌اندرکاران که آدم‌های متخصص را انتخاب کنند و برنامه‌ریزیی‌های درستی داشته باشند تا بتوانند به نتیجه برسند. در غیر این صورت آمدن و رفتن آدم‌ها و آوردن مربی گران کارساز نیست. سئوال من این است که آیا ما تشکیلات منسجم و خوبی داشتیم که رفته‌ایم مربی فلان قیمت را آورده‌ایم؟ ما همیشه به دنبال یک مقصر می‌گردیم، دنبال کسی هستیم که بگوییم اگر او این کارها را نمی‌کرد، ما موفق بودیم. الان در ایران همه می‌گویند بازیکن کوتاهی کرد. خب بازیکن اگر کوتاهی کرده چرا جلوش را نگرفتید و جریمه و تنبیه‌اش نکردید؟ اما اصلاً این طور نیست. فلسفه‌ی فوتبال دنیا فرق می‌کند. بروید ببینید جایگاه مربی کجاست، جایگاه مدیر کجاست، جایگاه امکانات کجاست یا جایگاه خبرنگار کجاست. همه این‌ها را پیدا کنیم، ببینیم آیا کسانی که می‌آیند دخالت می‌کنند و مسئولیت دارند، چه کسانی هستند، چه کار می‌کنند. این‌ها را اگر ما پیدا کنیم و بگذاریم سر جای‌شان، مطمئن باشید که یک چنین مشکلاتی به‌وجود نخواهد آمد.
اما با توجه به وضعیت فعلی ایران، آیا اصلا این تمایل را در بین مسئولین جمهوری اسلامی می‌بینید که بخواهند بیآیند و افراد متخصص را بگذارند در پست‌های تخصصی؟ تا به‌حال بیش‌تر افراد نظامی و سرداران سپاه پاسداران پست‌های مدیریتی فوتبال را به‌عهده داشته‌اند.
نخیر. چنین تفکر و تمایلی در حال حاضر نیست که آدم متخصص بیآید کار و برنامه‌ریزی کند. فلان مدیر می‌آید که اصلاً تخصص‌اش چیز دیگر است. یکسال کار می‌کند با عدم موفقیت، برش می‌دارند و یک فرد غیرمتخصص دیگر را جایش می‌گذارند. مشکل این است که به هر کسی هم آن پست را می‌دهند قبول می‌کند. آخر وقتی من تخصص ندارم و می‌آیند یک پست تخصصی را به من پیشنهاد می‌کنند، چرا باید من قبول کنم؟
تیم پرسپولیس تهران در پایان مرحله‌ی گروهی لیگ قهرمانان آسیا در آستانه‌ی یک دیدار فوق‌العاده مهم در زمین تیم الجزیره امارات است. پرسپولیسی‌ها باید در این بازی حداقل نبازند که از بخت صعود به دور یک هشتم نهایی برخوردار باشند. به عقیده‌ی شما بازیکنان پرسپولیس چه گونه می‌توانند از دیدگاه روحی و روانی خودشان را به قول معروف یکمقدار جمع‌وجور کنند و حساب لیگ قهرمانان آسیا را از دیگر ناکامی‌ها‌شان در این فصل جدا کنند؟
من می‌پرسم مگر بازیکن باید تصمیم بگیرد که این اتفاق بیافتد؟ اولاً این تیم بسیار پوسیده است و مشکلات روحی‌ـ روانی زیادی دارد. در سه بازی ۱۳ـ ۱۲تا گل خورده. این یک فاجعه است. حالا باید واقعاً درمان شود و با یک روحیه خوب برای بازی با الجزیره برود.
شما چه نتیجه‌ای را برای این بازی پیش‌بینی می‌کنید؟
من فکر می‌کنم الان باید هر اتفاقی که افتاده اصلاً فراموش کنیم. چون چیزی را نمی‌توانیم درست کنیم. باید نگاه‌مان به آینده و به این بازی باشد. وظیفه‌ی سرمربی و مدیرعامل باشگاه پرسپولیس است که این تیم را از نظر روحی، روانی، فنی و تاکتیکی آماده کند. چرا؟ برای این که الان جای تنبیه و بیرون انداختن و تسویه حساب نیست.
اما شما خودتان گفتید که مسئولان باشگاه پرسپولیس از آقای رویانیان گرفته تا سایرین توانایی انجام این کار را ندارند!
بله گفتم. اما اگر می‌خواهند به سرنوشت این بازی فکر کنند، باید از کارشناسانی که تجربه‌ی این کار را دارند استفاده کنیم. باید آن‌ها را بیآورند و نظرات‌شان را بگیرند و به تیم تبلیغ کنند. ما نباید بگوئیم فلانی را بیرون کنید و فلانی را تنبیه کنید تا یک اتفاقی بیافتد. نه! الان ما در یک موقعیت حساس هستیم و در این موقعیت حساس هم باید آن زخم‌ها را ترمیم کنیم و برویم این بازی‌ها را انجام دهیم تا بتوانیم به یک مرحله‌ی دیگر برسیم. در غیر این صورت، اگر نتوانیم بازسازی کنیم، این مرحله را هم طی نخواهیم کرد. حتی اگر از این مرحله هم برویم، در مرحله‌ی بازی بعدی گیر خواهیم کرد.