پوتین از نوسازی تسلیحاتی می‌گوید
۱۳۸۶ مهر ۲۷, جمعه
تفسیری از هرمان کراوزه ( Hermann Krause)
روز پنجشنبه هجدهم اکتبر، ولاديمير پوتين، رئيس جمهور روسيه، در پیام سالانه‌ی خود در تلویزیون سراسری، به مردم کشورش پیام داد که ساخت سلاح های پیچیده‌ی جدیدی در پیش است.
برنامه‌های پوتین برای مدرنیزه کردن سلاح‌های هسته‌ای روسیه، در پیام سالانه‌ی او در تلویزیون سراسری روسیه، به نظر غیرمنتظره می‌آمدند. رئیس جمهور روسیه از سیستم استراتژیک نوین و برنامه‌های وسیعی سخن به میان آورد. تلویزیون دولتی این کشور نیز در تایید این سخنان، پرواز آزمایشی موشکی قاره پیما از نوع Topol RS 12 را به نمایش گذارد و این موشک با موفقیت در کامچادکا، شرق روسیه به زمین نشست.
نمایش قدرت: روسیه وارث اتحاد جماهیر شوروی
این اقدام پوتین نمایش قدرتی بود برای مردم روسیه. نمایشی بود که نشان می داد ما دوباره از نظر نظامی قدرتی بزرگ در عرصه‌ی جهانی هستیم. اما این نمایش قدرت جهت‌اش به جامعه‌ی جهانی و به‌خصوص آمریکا نیز معطوف بود و این پیام را داشت که روسیه وارث اتحاد شوروی سابق است و قدرتی بزرگ در عرصه ی سلاح های اتمی و باید جدی گرفته شود.
بدون تردید روسیه هنوز قدرتی بزرگ در عرصه‌ی سلاح‌های هسته‌ای ست، اما موشکی که دیروز شلیک شد، موشکی بود که در دهه‌ی ۱۹۷۰ ساخته شده بود. پوتین دیروز در مورد موشک‌های جدید نوع Topol – M گفت، ولی آن‌گونه که بعد گفته شد، این موشک به‌خاطر دلایل مالی آزمایش نشد. و این نشانگر آن است که با وجود تمام قول و قرارهای نوسازی، ارتش روسیه به شدت قدیمی و از کار افتاده است.
برنامه‌ی اتمی ایران: راه حل پوتین از بوش معقول‌تر است
پوتین سال‌هاست که شعارش نوسازی در همه‌ی عرصه‌ها و به‌خصوص در عرصه‌ی تکنیک موشکی ست. این نکته را پوتین در سخنرانی سال ۲۰۰۳، ۲۰۰۴ ، ۲۰۰۵ و اکنون نیز در سال ۲۰۰۷ عنوان کرده است. باید قبول کرد که پوتین به خوبی می‌داند چگونه با سخنانش جهانیان را متتعجب سازد. و در این رابطه دلایلش که روسیه‌ای قوی باید بتواند از خود دفاع کند، مورد قبول واقع می‌شود. در این‌جا روی سخن پوتین، جرج بوش، رئيس جمهورآمريكاست که می‌خواهد در مرزهای روسیه ، سیستم دفاع موشکی بنا کند و اعلام کرده که هزینه‌ی چنین سیستمی هر چه باشد برای آمریکا اهمیتی ندارد. بوش همچنین تهدید کرده که اگر ایران همچنان بر ادامه‌ی طرح‌های اتمی اش پافشاری کند، خطر جنگ جهانی سوم نیز وجود دارد. در مقابل تهدیدهای بوش، پوتین به ایران رفت و در گفت‌وگوهایش سعی بر آن کرد تا طرح‌های اتمی ایران، از راه مسالمت آمیز حل شوند. اگرچه پوتین هم مطمئنا در گفت‌وگوهایش با مقامات ایرانی بر منافع کشور خود پای می‌فشارد، اما این روش بسیار معقول‌تر از شیوه‌ای ست که بوش با تهدیدهایش در پیش گرفته است.